Fluidr
about   tools   help   Y   Q   a         b   n   l
User / SINDO MOSTEIRO
Sindo Mosteiro / 5,362 items

  • DESCRIPTION
  • COMMENT
  • MAP
  • O
  • L
  • M

GALEGO: A capela da Pastora está situada no monte de tal nome, tamén denominado Castro de Santa Mariña, adquirido polo concello de Cambados nos anos 80 do pasado século, tras do embargo ao Fico de varios acreedores. Foi unha fortuna ese trato, pois xa estaba proxectada unha urbanización que destruiría o lugar por certos depredadores urbanísticos de sona en Cambados, comandados por Pepe Vilas. Trátase este dun edificio pequeno como corresponde á súa calidade de ermida. A primeira noticia documental que posuímos desta construción é o testamento de Martiño Fariña O Vello, onde se di: "Por cuanto yo retejé y reparé la ermita del Buen Jesús junto a la iglesia de Santa Marina d’Ozo de Cambados, donde puse dos imágenes, la una del Buen Jesús y la otra de Nuestra Señora de las Nieves que he tomado en devoción..." É un documento datado en Cambados, de onde era escribán, no 11 de agosto de 1603. Nel tamén se alude ao momento da constución da ermida, que se remonta a unha data indeterminada do século XVI e promovida por unha tal María d'Alegría, baixo a advocación do Bon Xesús. Desde este intre comeza a aparecer nas visitas pastorais que se realizan a Cambados, coa denominación de ermida do Bon Xesús e de Nosa Señora das Neves (así as de 1652, 1662 e 1715), mentres que na de 1821 xa se aprecia un cambio de denominación, co que adopta o actual de capela da Divina Pastora ou da Pastoriza. Foi un Luaces o que deu o paso do cambio de advocación. Pouco antes preitearan polo padroado da ermida os Fariña e os Luaces, caendo en favor destes, quen máis tarde venderían a Eduardo Matos. En 1890, cando Alfredo Brañas paga as festas en agradecemento por ter superado unhas oposicións a cátedra, é dona María Alonso.
Tal e como hoxe se conserva o edificio é de plan rectangular, con ábsida tamén rectangular, precedido por un pórtico sostido por piares e cunha porta abeirada baixo un arco rebaixado e moldurado. Enriba do cumio sitúase unha pequena espadana onde pende a campá baixo unha cruz e dous pináculos de bolas. O conxunto complétase cunha casa que se acaroa á capela, un cruceiro e as ruínas da vella casa dos caseiros do chamado monte da Marquesa.

ESPAÑOL: La capilla de A Pastora está situada en el monte de tal nombre, también denominado Castro de Santa Mariña, adquirido por el ayuntamiento de Cambados en los años 80 del pasado siglo. Se trata éste de un edificio pequeño como corresponde a su calidad de ermita. La primera noticia documental que poseemos de esta construcción es el testamento de Martiño Fariña O Vello, donde se dice: “Por cuanto yo retejé y reparé la ermita del Buen Jesús junto a la iglesia de Santa Marina d’Ozo de Cambados, donde puse dos imágenes, la una del Buen Jesús y la otra de Nuestra Señora de las Nieves que he tomado en devoción…” Es un documento datado en Cambados, de donde era escribano, en el 11 de agosto de 1603. En el también se alude al momento de la construcción de la ermita, que se remonta a una fecha indeterminada del siglo XVI y promovida por una tal María d’Alegría, bajo la advocación del Buen Jesús. Desde este momento comienza a aparecer en las visitas pastorales que se realizan a Cambados, con la denominación de ermita del Buen Jesús y de Nuestra Señora de las Nieves (así las de 1652, 1662 y 1715), mientras que en la de 1821 ya se aprecia un cambio en la denominación, con lo que adopta el actual de capilla de la Divina Pastora o de la Pastoriza. Fue un Luaces el que dio el paso del cambio de advocación. Poco antes habían pleiteado por el patronato de la ermita los Fariña y los Luaces, cayendo en favor de éstos, quienes más tarde venderían a Eduardo Matos. En 1890, cuando Alfredo Brañas costea las fiestas en agradecimiento por haber superado unas oposiciones a cátedra, es dueña María Alonso. Tal y como hoy se conserva el edificio es de plan rectangular, con ábside también rectangular, precedido por un pórtico sostenido por pilares y con una espadaña pequeña donde pende la campana bajo una cruz y dos pináculos de bolas. El conjunto se completa con una casa que se arrima a la capilla, un cruceiro y las ruinas de la vieja casa de los caseros del llamado monte de la Marquesa.

MÚSICA: George Winston "Lights in the Sky"
www.youtube.com/watch?v=Lt6ORx7WRis&feature=colike

Tags:   arquitectura tradicional galega capela da pastora cambados santa mariña

  • DESCRIPTION
  • COMMENT
  • MAP
  • O
  • L
  • M

(...)
E in quell'ora San Brandano entra in nave, e avendo distesa la vela cominciò a navicare inverso mezodì, ed ebbono subito buono tempo, e non bisognava loro di navicare se non di tenere lavela ben per ordine, e così andarono quaranta dì, e in capo di quaranta dì lo vento [... ] ave bisognodi navicare però che 'l vento crebbe e tanto navicorono che furono stanchi e non potevano più di navicare; incontanente San Brandano gli cominciò tutti a confortare dicendo così: "O frati miei, non abbiate paura, Iddio nostro ci reggerà e governerà e daràcci di quello che ci farà bisogno, ondeallogate tutti e' remi e l'altre cose a' luoghi suoi e lasciate la vela sua alta distesa, e domene Dio farà de' suoi servi e della nave quello che a llui piacerà".Questi frati mangiavano sempre a ora di vespro.

Essendo passati quaranta dì, e abbiendo logora tutta la spesa che eglino avevano portata per vivere, e' viddo una isola presso alla tramontana, ed era molto alta e piena di sassi grandi, e appressandosi alla lido e' viddono una ripa molto alta e diritta a modo d'uno muro, e molti rivolid'acqua venivano giù per questa ripa e arivava in mare e non potevano trovare porto dove la nave entrasse.
(...)

Anónimo, La navigazione di San Brandano, s. X (trascrizione in lingua toscana e veneta del '400)

MÚSICA: George Winston - Alone
youtu.be/NnI7cR8zmg0

  • DESCRIPTION
  • COMMENT
  • MAP
  • O
  • L
  • M

L'autrier, jost'una sebissa
Trobei pastora mestissa,
De joy et de sen massissa;
E fon filha de vilana:
Cap'e gonel'e pelissa
Vest e camiza treslissa,
Sotlars e caussas de lana.

Ves leis vinc per la planissa:
"Toza, fi m'eu, res faitissa,
Dol ai gran del ven que.us fissa".
"Senher, so dis la vilana,
Merce Deu e ma noyrissa,
Pauc m'o pretz si.l vens m'erissa
Qu'alegreta sui e sana".

"Toza, fi.m eu, causa pia,
Destoutz me suy de la via
Per fa a vos companhia,
Quar aitals toza vilana
No pot ses plazen paria
Pastorgar tanta bestia
En aital luec, tan soldana!"

"Don, dis ela, qui que.m sia,
Ben conosc sen o folia;"
[...]

Marcabrú (s. XII)

MÚSICA: Anatol Ştefăneţ - "Doina ciobanului"
youtu.be/4F6DCPTB-3A

  • DESCRIPTION
  • COMMENT
  • MAP
  • O
  • L
  • M

Esta Velha Angústia

Esta velha angústia,
Esta angústia que trago há séculos em mim,
Transbordou da vasilha,
Em lágrimas, em grandes imaginações,
Em sonhos em estilo de pesadelo sem terror,
Em grandes emoções súbitas sem sentido nenhum.

Transbordou.
Mal sei como conduzir-me na vida
Com este mal-estar a fazer-me pregas na alma!
Se ao menos endoidecesse deveras!
Mas não: é este estar entre,
Este quase,
Este poder ser que...,
Isto.

Um internado num manicômio é, ao menos, alguém,
Eu sou um internado num manicômio sem manicômio.
Estou doido a frio,
Estou lúcido e louco,
Estou alheio a tudo e igual a todos:
Estou dormindo desperto com sonhos que são loucura
Porque não são sonhos.
Estou assim...

Pobre velha casa da minha infância perdida!
Quem te diria que eu me desacolhesse tanto!
Que é do teu menino? Está maluco.
Que é de quem dormia sossegado sob o teu teto provinciano?
Está maluco.
Quem de quem fui? Está maluco. Hoje é quem eu sou.

Se ao menos eu tivesse uma religião qualquer!
Por exemplo, por aquele manipanso
Que havia em casa, lá nessa, trazido de África.
Era feiíssimo, era grotesco,
Mas havia nele a divindade de tudo em que se crê.
Se eu pudesse crer num manipanso qualquer —
Júpiter, Jeová, a Humanidade —
Qualquer serviria,
Pois o que é tudo senão o que pensamos de tudo?

Estala, coração de vidro pintado!

Álvaro de Campos, in "Poemas"
Heterónimo de Fernando Pessoa

MÚSICA: Madredeus - Concertino - Destino
youtu.be/BseRJ5QW-8Y

  • DESCRIPTION
  • COMMENT
  • MAP
  • O
  • L
  • M

Le merle

Un oiseau siffle dans les branches
Et sautille gai, plein d'espoir,
Sur les herbes, de givre blanches,
En bottes jaunes, en frac noir.

C'est un merle, chanteur crédule,
Ignorant du calendrier,
Qui rêve soleil, et module
L'hymne d'avril en février.

Pourtant il vente, il pleut à verse ;
L'Arve jaunit le Rhône bleu,
Et le salon, tendu de perse,
Tient tous ses hôtes près du feu.

Les monts sur l'épaule ont l'hermine,
Comme des magistrats siégeant.
Leur blanc tribunal examine
Un cas d'hiver se prolongeant.

Lustrant son aile qu'il essuie,
L'oiseau persiste en sa chanson,
Malgré neige, brouillard et pluie,
Il croit à la jeune saison.

Il gronde l'aube paresseuse
De rester au lit si longtemps
Et, gourmandant la fleur frileuse,
Met en demeure le printemps.

Il voit le jour derrière l'ombre,
Tel un croyant, dans le saint lieu,
L'autel désert, sous la nef sombre,
Avec sa foi voit toujours Dieu.

A la nature il se confie,
Car son instinct pressent la loi.
Qui rit de ta philosophie,
Beau merle, est moins sage que toi !

Théophile GAUTIER (1811-1872)

MÚSICA: Milladoiro - Errurrù
youtu.be/GY6O4dsYHyw


0.1%