Pointe de Combrit / Aan de zuidkant van de Franse regio Bretagne is de Pointe de Combrit (Phare de Sainte-Marine) te vinden. Tot aan de Franse revolutie was Bretagne een zelfstandige provincie. In de jaren zeventig van de vorige eeuw kwam ik tijdens vakanties nog veel op de weg geschilderde leuzen tegen de Franse regering en voor onafhankelijkheid. Bretagne (Breiz), een fantastische streek om op vakantie te gaan, kleine, vaak tussen de rotsen gelegen strandjes, klifpaden en pittoreske haventjes. De Pointe de Combrit staat aan de monding van de rivier de Odet. Hij vormt een lichtlijn met de iets ten noorden gelegen vuurtoren van Bénodet. De “Pointe” staat op prachtige locatie. Deze vuurtoren is al actief sinds 1885 en werd in 1943 geëlektrificeerd. Hij is gebouwd door César Maubrat, een aannemer uit Pont-l’Abbé. Op 10 augustus 1944 door Duitse troepen beschadigd, moest het tijden met een noodverlichting doen en was pas in 1952 weer volledig hersteld. De toren is 17 meter hoog en heeft een lichthoogte van 19 meter. Hij geeft, afhankelijk van de richting, iedere 12 seconden vier keer, een wit of rood licht. Deze vierkante, stenen toren is vastgemaakt aan een huis van twee verdiepingen. De vuurtoren is wit geschilderd, met uitzondering van de stenen op de hoeken. De toren is helaas niet open voor publiek. Een paar honderd meter van deze vuurtoren is een parkeerterrein.
Coördinaten: 47° 51' 51.48” N - 4° 06' 46.1'' O
Tekst en foto: Frits van Eck
Tags: pointe de combrit odet frankrijk france vuurtoren lighthouse faro phare fyr leuchtturm
© All Rights Reserved
Vattarnes / Terwijl in Nederland het voorjaar al langzaam zijn intrede doet, de krokussen bloeien, de temperatuur boven de tien graden uitkomt en de zon regelmatig schijnt is het in Vattarnes rond het vriespunt en bewolkt. Je zou zeggen…IJsand….het moet er nu veel kouder zijn. Is de aarde toch aan het opwarmen? Het oorspronkelijke station van Vattarnes werd opgericht in 1912. De huidige vuurtoren is operationeel geworden in 1957. Zoals veel vuurtorens op IJsland is hij oranje/geel geschilderd en heeft hij een rode lantaarn. Ook bij deze vuurtoren ontbreekt de galerij niet. Het is een ronde, 12 meter hoge, betonnen toren. De lichthoogte bedraagt 26 meter. Om de 15 seconden geeft het licht twee flitsen in de kleuren wit, rood en groen. Dat laatste is afhankelijk van de richting. Je vindt deze vuurtoren op een prominente kaap aan de zuidkant van de ingang van de Reyðarfjörður. Hij is via de weg bereikbaar, de toren is niet toegankelijk voor het publiek. Het schiereiland Vattarnes heeft een fantastische kustlijn en is te vinden in de Oostfjorden van IJsland. Het gebied is de landkloof tussen Reyðarfjörður en Fáskrúðsfjörður. Fáskrúðsfjörður is een prachtige fjord met een schilderachtig klein dorpje met dezelfde naam. Reyðarfjörður is een nog mooiere fjord, maar helaas is de stad met dezelfde naam groot met veel industrie.
Coördinaten: 64° 56’ 17” N - 13° 41’ 11” W
Tekst: Frits van Eck, foto: Wim van der Craats
Tags: vattarnes ijsland iceland vuurtoren lighthouse phare fyr leuchtturm
© All Rights Reserved
Entrance Island Light / Tasmanië is een eiland op 240 kilometer ten zuidoosten van het Australische vasteland en was daar oorspronkelijk mee verbonden. De hoofdstad van Tasmanië is Hobart. De oorspronkelijke bewoners zagen eruit als donkere Afrikanen. De voormalig gouverneur van Nederlands-Indië, Antonie van Diemen, gaf Abel Tasman opdracht voor een ontdekkingsreis naar Australië. Op deze reis ontdekte Tasman het later naar hem vernoemde eiland. We schrijven 24 november 1642. Na de kolonisatie door de Engelsen werden de Tasmaniërs bijna volledig uitgeroeid. Er leven nu geen rechtstreekse afstammelingen meer. De Entrance Island Lighthouse en zijn tweeling de Bonnet Island Lighthouse zijn te vinden aan de monding van Hell’s Gate, een ondiepe en zeer gevaarlijke kanaalingang naar de haven van Macquarie Head. Het Entrance Island Light dateert van 1892. Het torentje is slechts 8 meter hoog en heeft een lichthoogte van 10 meter. Om de twee seconden, afhankelijk van de richting, geeft het licht een een witte en rode flits. Het is een zeshoekige toren, gebouwd op een stenen voet. De geheel wit geschilderde vuurtoren doet me sterk denken aan veel torens die je in Zweden tegenkomt. Tot 1977 werd het licht aangedreven door gas, daarna namen batterijen en zonnepanelen het over. In 1989 werd de buitenbekleding geheel vernieuwd.
Coördinaten: 42° 12’ 36.5” Z - 145° 12’ 58.8” O
Tekst: Frits van Eck, foto: Rob Prins
Tags: vuurtoren lighthouse faro fyr phare leuchtturm entrance island light
© All Rights Reserved
Maasmond / De Nieuwe Waterweg is het laatste stuk van de verbinding van Rotterdam met de zee en kwam in 1872 tot stand. De lengte van deze doorgraving van de duinen bij wat nu Hoek van Holland heet, maar destijds tot de gemeente 's-Gravensande behoorde, bedroeg 4,3 km. Vanaf 1877 werd de doorgang belangrijk verbreed en verdiept en kwam echt een nieuwe waterweg tot stand. Rotterdam was in het midden van de 19e eeuw al een van de grootste havensteden geworden. Dit kwam onder meer door het grote aandeel aan doorvoer naar Duitsland en Engeland. Met het ontstaan van de Maasvlakte werd de aanleg van moderne lichtlijnen noodzakelijk. Men bedacht hoge en lage lichten die precies gelijk aan en uit gingen. Na de diverse lichtlijnen zijn er in 1974 ook twee betonnen havenlichten aan de mond van de Nieuwe Waterweg geplaatst. Daar ze relatief ver in zee staan is een stevige constructie vereist om het geweld van golven te kunnen weerstaan. De havenlichten hebben beide een helikopter platform. Het is de enige manier om de torens te bereiken voor onderhoud en aanvoer van materialen. De torens zijn ook voorzien van windturbines in verband met de energievoorziening. Als er geen wind is zorgen accu’s voor de stroom. De lichthoogte bedraagt 25 meter.
Coördinaten: 51° 59’ 40.2” N - 4° 02’ 50.4” O
Tekst: Frits van Eck, foto: Bram van Broekhoven
Tags: maasmond vuurtoren lighthouse faro fyr phare leuchtturm rotterdam hoek van holland
© All Rights Reserved
Mizen Head /
Mizen Head is te vinden in het zuidwesten van Ierland. Het is een belangrijke toeristische attractie, bekend om zijn kliflandschap. Iets ten zuiden van Mizen Head passeert de transatlantische scheepvaartroute en was voor de zeevarenden de eerste (of laatste) aanblik van Europa. Al in 1909 werd op dit punt een miststation opgericht. Het huidige station is actief sinds 1959. De achthoekige stenen toren van 4 meter hoog is wit geschilderd en heeft geen lantaarn. Het licht werd vroeger getoond vanaf een korte mast bovenop het gebouw, het bevindt zich nu op een korte mast voor het gebouw. Het witte licht gaat twee seconden aan en twee seconden uit. Hoewel er geen hoge lichttoren is, is dit toch een beroemd en goed bezocht station. Cloghnane Island, waarop het station is gebouwd, is verbonden met het vasteland door een spectaculaire gewelfde betonnen voetgangersbrug. oorspronkelijk gebouwd samen met het mistsignaal in 1909. Na de automatisering in 1993 werd het station verhuurd aan de Mizen Tourism Coöperative Society. Zij hebben het huis van de vuurtorenwachter gerestaureerd. In 2005 werd de brug gesloten vanwege verslechtering van de stalen steunen. In 2009 werd € 1,8 miljoen toegewezen om de brug te reconstrueren en een exacte kopie van het origineel werd in maart 2011 voor het publiek geopend. Het station staat ongeveer 15 km ten zuidwesten van Goleen. Het oude huis van de vuurtorenwachter is dagelijks geopend van maart tot september.
Coördinaten: 51° 27' 1.15” N - 09° 49' 10.1'' W
Tekst: Frits van Eck, foto: Jos Glorie
Tags: mizen head vuurtoren lighthouse faro leuchttutm fyr phare ierland
© All Rights Reserved