For sale on getty images

My Board “Pelion coastal and mountainy” on gettyimages

My photos for sale on getty images

Album
Λεφόκαστρο Lefokastro
on my blog Λογεικών Logikon

Lefokastro is a small natural harbor on the southwestern coast of Mount Pelion, protected from the wind with clear waters and many sandy beaches.Previously the small settlement there was a picturesque fishing village, but now most of its inhabitants are engaged in tourism.The place is for a quiet family holiday.

Tags:   clouds coastal pelion dramatic sky greece hellas lefokastro magnesia pelion pelion mount sea seascape sky thessaly reflections Volos Greece (Hellas)

© All Rights Reserved

For sale on gettyimages

My Board “Ydra” on gettyimages

My photos for sale on getty images

Album
Ύδρα Hydra
On my Blog ΛΟΓΕΙΚΩΝ Logikon

Στην Ύδρα,προχωρώντας στο δρόμο προς Καμίνι (το μέρος όπου γυρίστηκε η θρυλική Ελληνική ταινία «Γοργόνες και μάγκες») μπροστα από ένα υπέροχα αναπαλαιωμένο μύλο,συναντάμε ένα μπρούτζινο γλυπτό το οποίο αναπαριστά μιά μορφή παιδιού που κάθεται πάνω σε ένα δελφίνι,εμπνευσμένο από την ταινία με πρωταγωνίστρια την Σοφία Λόρεν «το Παιδί και το Δελφίνι», που γυρίστηκε στην Ύδρα το 1957.

Αt Hydra greek island, going on the coastal road to Kamini area(the place where filmed the legendary Greek film "Mermaids and tough guys") we meet a beautifully restored stone-built traditional wind-mill, in front of which is located a bronze sculpture that represents a child figure sitting on a dolphin, inspired by film starring Sophia Loren "Children and the Dolphin", which was filmed at Hydra in 1957.

Tags:   child and the dolphin sea clouds traditional settlements argosaronikos saronikos Hellas greek islands

© All Rights Reserved

For sale on gettyimages

My Board “Nafpaktos (Lepanto)”on gettyimages

My photos for sale on getty images

Album
Ναύπακτος Nafpaktos (Lepanto)
on my blog ΛΟΓΕΙΚΩΝ Logicon

Η Ναύπακτος παρέμεινε ορμητήριο του Οθωμανικού στόλου και,κατά καιρούς, πειρατών συνεργαζόμενων μαζί του,για όλη τη διάρκεια της ύστερης Οθωμανικής περιόδου. Η οργανωμένη συμμετοχή συνεπώς των Ορθόδοξων Χριστιανών κατοίκων της πόλης στην Επανάσταση του 1821 θα συντριβόταν αμέσως. Όσοι Ναυπακτιώτες θέλησαν να λάβουν μέρος έφυγαν στα γύρω ορεινά ή και ακόμη μακρύτερα.
Ένα σημαντικό ωστόσολίγο γνωστό περιστατικό της Επανάστασης, έλαβε χώρα στις αρχές Ιουνίου 1821 με θέατρο το λιμάνι της Ναυπάκτου. Στις αρχές Απριλίου 1821 οι επαναστάτες στην Πελοπόννησο πολιόρκησαν την Πάτρα. Ο ανεφοδιασμός του φρουρίου της Πάτρας γινόταν από τη Ναύπακτο. Έτσι μια μοίρα Σπετσιωτών και Υδραίων αποφάσισε στις αρχές Μαϊου να αποκόψει δια θαλάσσης τον ανεφοδιασμό. Στο δρόμο τους συνάντησαν μια τουρκική φρεγάτα και της επιτέθηκαν. Η φρεγάτα έστειλε σήμα κινδύνου και στα λοιπά τουρκικά πλοία στον Πατραϊκό κόλπο και όλα μαζί κατευθύνθηκαν στη Ναύπακτο για να προστατευθούν. Καθώς η προσπάθεια των επαναστατών να καταλάβουν το φρούριο του Αντιρρίου είχε αποτύχει, ο μικρός επαναστατικός στολίσκος αποφάσισε να ακολουθήσει το παράδειγμα του Παπανικολή στη ναυμαχία της Ερεσού και να προσπαθήσει να πυρπολήσει τον οθωμανικό στόλο εντός του λιμανιού της Ναυπάκτου. Σε αντίθεση με τον ελληνικό στόλο στη Λέσβο, κανείς εδώ δεν είχε καμία εμπειρία στην κατασκευή ή τη χρήση πυρπολικού. Τις εργασίες για τη μετασκευή ένα μικρού ιστιοφόρου από το Γαλαξίδι ανέλαβε ο Μυργιαλής ,λοστρόμος στο πλοίο του καπετάν Μπόταση. Το πυρπολικό ήταν γεμάτο όχι τόσο με μπαρούτι και ρητίνη, παρά με καυσόξυλα. Πέρα από αυτό, η πρόβλεψη του Μυργιαλή ήταν μόνο ένας ναύτης πλήρωμα . Αλλά εθελοντές δεν έχουν δηλωθεί, μέχρι που το δήλωσε ο Γιώργος Ανεμογιάννης 23 ετών από τους Παξούς , ναύτης στο πλοίο της Μπουμπουλίνας "Οι Σύμμαχοι", το οποίο συμμετείχε στον αποκλεισμό της Ναυπάκτου και στην επίθεση εναντίον του φρουρίου της (25 Μαΐου 1821) . Τον ρωτάνε τι θέλει, ο Γιώργος απαντά τίποτα για τώρα, αλλά αν ο Θεός μου δώσει καλή έκβαση, θα μου δώσετε 10 τάληρα για δώρο στην αρραβωνιαστικιά μου.
Την αυγή 10 Ιουνίου 1821, το πυρπολικό σάλπαρε, ρυμουλκώντας την λέμβο των διασωστών του, με επικεφαλής τον Μυργιαλή. Σε απόσταση ακολούθησε το μπρίκι «Λυκούργος» Βλέποντάς τους οι Τούρκοι ξεκίνησαν κανονιοβολισμούς από το κάστρο πάνω στο λόφο, από τις επάλξεις στην είσοδο του λιμανιού και τα πλοία του στόλου. Ο Μυργιαλής θεώρησε ότι δεν υπήρχε δυνατότητα να προσεγγίσουν πιο κοντά στην είσοδο του λιμανιού. Άναψε τη φωτιά και έδωσε την εντολή στον Γιώργη να μεταβεί στην λέμβο. Αρνήθηκε. Ο Γιώργος πήγε το φλεγόμενο πλοίο στην είσοδο του λιμανιού. Στις κραυγές του Μυργιαλή "Γιώργη θα χαθείς, πήδα στη θάλασσα», η απάντηση ήταν: «Αδέρφια,λευτεριά δε ζητάτε; Ας χαθώ εγώ πρώτος για αυτή ".
Να σταθεί άλλο στο κατάστρωμα δεν ήταν δυνατό. Κρεμιέται στην πρύμνη από όπου κυβερνάει το πλοίο . Αλλά η φλόγα τον φτάνει και εκεί. Ο Γιώργος πέφτει στο νερό, προσπαθώντας με τα χέρια να στρέψει το πηδάλιο και δεν δίνει προσοχή στα σκάγια. Όταν δεν ήταν πλέον σε θέση να παραμείνει στις φλόγες και στους καπνούς, άφησε το πηδάλιο και ως δεινός κολυμβητής που ήταν, για μεγάλο χρονικό διάστημα διέφυγε από τις τουρκικές λέμβους που τον περιέβαλλαν. Τελικά,όμως,τον συνέλαβαν και τον φέραν στο κατάστρωμα της φρεγάτας. Ο Ανεμογιάννης βρήκε φρικτό θάνατο με ανασκολοπισμό. Έπειτα οι Τούρκοι, "τον ψήσαν στη σούβλα σαν αρνί, υπό την όψιν του ελληνικού στόλου". Στη συνέχεια το απανθρακωμένα σώμα του Γιώργου το κρέμασαν για αρκετές ημέρες στο κάστρο "ως λάβαρο της βαρβαρότητας τους."
Για να τιμηθεί ο ηρωισμός του στο δυτικό λιμενοβραχίονα της Ναυπάκτου στέκει ορειχάλκινος ανδριάντας του
Ενώ μνημείο του Γιώργου στήθηκε και στην πατρίδα του στο νησί των Παξών.
Στη συνέχεια η οθωμανική παρουσία στη Ναύπακτο υπήρξε κραταιά σε όλη τη διάρκεια της Επανάστασης και η περιοχή ήταν η τελευταία στη Στερεά Ελλάδα που απελευθερώθηκε μόλις στις 18 Απριλίου του 1829 με συνθήκη που υπέγραψε ο αδελφός του Ιωάννη Καποδίστρια, Αυγουστίνος, ο οποίος μάλιστα παρέμεινε στην περιοχή ως τοποτηρητής. Μετά την αποχώρηση των τούρκων κατοίκων της πόλης, ως νέοι έποικοι ήλθαν Σουλιώτες, των οποίων οι εστίες βρίσκονταν ακόμη υπό οθωμανικό ζυγό και οι οποίοι είχαν διακριθεί ως οπλαρχηγοί και πολεμιστές κατά τη διάρκεια του Αγώνα. Οικογένειες όπως οι Τζαβελλαίοι και οι Μποτσαραίοι βρήκαν εδώ το νέο σπίτι τους. Οι τελευταίοι, με επικεφαλής το Νότη Μπότσαρη, ήταν αυτοί που ηγήθηκαν των μαχών για την απελευθέρωση της πόλης. Τους δόθηκε ως κατοικία το κτηριακό συγκρότημα που κατά καιρούς φιλοξενούσε το διοικητή της πόλης, γνωστό έκτοτε ως Πύργος Μπότσαρη. Οι Τζαβελλαίοι πάλι, με επικεφαλής τον Κίτσο Τζαβέλλα, είχαν την αρχηγία κατά τη μάχη για την απελευθέρωση της Ναυπάκτου και παρέμειναν προύχοντες της πόλης έκτοτε. Το σπίτι τους, ένα δίπατο αρχοντικό, βρίσκεται στην περιοχή Βεζύρ Τζαμί εντός του κάστρου και σήμερα έχει ανακαινισθεί και φιλοξενεί την 22η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.

Nafpaktos remained the base of the Ottoman fleet and, at times, of pirates cooperating with him for the entire Ottoman period. The organized participation of the Orthodox Christian residents of the city in the Revolution of 1821 would be immediately crushed. The Nafpaktiotes wanted to take part in the surrounding mountains or even farther.
An important well-known case of the Revolution took place at the beginning of June 1821 with a theater in the port of Nafpaktos. In early April 1821 the revolutionaries in the Peloponnese besieged Patras. The supply of the fortress of Patras was made from Nafpaktos. So a squad of Spetses and Hydra decided at the beginning of May to cut off the supply by sea. On their way they met a Turkish frigate and attacked her. The frigate sent a signal of danger to the other Turkish ships at the Patraikos bay and they all headed to Nafpaktos to protect themselves. As the rebels' attempt to occupy the Antirrio fortress had failed, the little revolutionary flotilla decided to follow the example of Papanikolis in the battle of Eresos and try to fire the Ottoman fleet within the port of Nafpaktos. Unlike the Greek fleet in Lesvos, nobody here had any experience in the construction or use of a firearm. The work on the retrofitting of a small sailboat from Galaxidi was undertaken by Murgalis, a loophole on Captain Bostas' ship. The pyrophoric was filled not so much with gunpowder and resin, but with firewood. Beyond that, Muriali's prediction was only a sailor's crew. But volunteers have not been declared until 23 years ago by George Anemoyiannis from Paxos, a sailor on Bouboulina's ship "The Allies", who participated in the blockade of Nafpaktos and the attack on her fortress (25 May 1821). He asks what he wants, George answers nothing for now, but if God gives me a good result, you will give me ten gifts for my fiancé.
On the dawn of June 10, 1821, the torpedo sailed, towering the boat of its rescuers, headed by Miryalis. In the distance followed the "Lykourgos" briquette. Seeing them the Turks started galleries from the castle on the hill, from the ramparts at the entrance of the harbor and from the ships of the fleet. Mirgialis felt that there was no possibility of approaching the port. He lit the fire and gave George the command to go to the boat. He refused. George took the flaming ship at the entrance of the harbor. In the screams of Miragiali, "You will be lost to Giorgis, jumping into the sea", the answer was: "Brothers, you do not ask for liberty, let me first go for it."
Staying on the deck was not possible. It sits on the stern from where the ship is ruled. But the flame reaches him too. George falls into the water, trying to turn the helm with his hands and does not pay attention to the cracks. When he was no longer able to stay in the flames and smoke, he left the helm and as a great swimmer he was, for a long time escaped from the Turkish boats that surrounded him. Eventually, however, they also arrested him on the deck of the frigate. Anemogiannis found a horrible death with an impasse. Then the Turks "bled him on the spit as a lamb, considering the Greek fleet". Then the charred body of George hung it for several days in the castle "as a banner of their barbarity."
To honor his heroism in the western jetty of Nafpaktos stands his brass statue
While George's monument was set up in his home country on the island of Paxos.
Then the Ottoman presence in Nafpaktos was strong throughout the Revolution and the region was the last one in Sterea Hellas that was released only on April 18, 1829 under a treaty signed by his brother Ioannis Kapodistrias, Augustine, who even remained in the area As an observer. After the departure of the Turkish inhabitants of the city, Souliotes, whose outposts were still under Ottoman yoke and who had been distinguished as chieftains and warriors during the struggle, came to be new settlers. Families such as the Tzavelai and the Botsarai found their new home here. The latter, headed by Noti Botsari, were the ones who led the battles for the liberation of the city. They were given as a residence the building complex that occasionally housed the governor of the city, known since as Botsari Tower. The Tzaveliai, headed by Kitsos Tzavella, had the leadership in the battle for the liberation of Nafpaktos and remained the city's successors ever since. Their house, a two-storied mansion, is located in the Vezir Mosque within the castle and has today been renovated and hosts the 22nd Ephorate of Byzantine Antiquities.

Tags:   Nafpaktos Lepanto port statue hero greek revolution 1821 panorama hostory fort venetian port venetian port castle.venetian castle boats monuments aitoloakarnania greece hellas sea

© All Rights Reserved

Το 1966 η μουσική ιδιοφυΐα του Μάνου Χατζηδάκι συναντά την στιχουργική δεινότητα του Νίκου Γκάτσου χαρίζοντας στην ψυχή και στις αισθήσεις μας το μελίρρυτο απόσταγμα μίας ευλογημένης συνδημιουργίας:

“Με την Ελλάδα καραβοκύρη”
Την επωδό του (refrain) δανείστηκα ως τίτλο για την ανάρτησή μου τιμώντας την εορτή του Αγίου Νικολάου,επισκόπου Μύρων της Λυκίας(στην Μικρά Ασία) του θαυματουργού και μυροβλύτου.

In 1966 the musical genius of Manos Hadjidakis meets the lyrical ability of Nikos Gatsos giving to our soul and senses the fragrant essence of a blessed co-creation:
"With Greece shipowner"
borrowed its refrain as the title for my post honoring the feast of St. Nicholas, bishop of Myra in Lycia (in Asia Minor) the miracle worker and myrrh bearer.

For sale on gettyimages

My photos for sale on getty images

My Board “Santorini” on gettyimages

My photos for sale on getty images

My album
Οία Oia at Santorini
on my blog ΛΟΓΕΙΚΩΝ Logicon

Tags:   Aegean Cyclades Greece Hellas Oia architecture chapel greek islands greek summer greek tradition islands patrimoine preservable settlement sea summer tourism traditional settlement windmill

© All Rights Reserved

For sale on gettyimages

My Board “Pelion coastal and mountainy” on gettyimages

My photos for sale on gettyimages

on my blog ΛΟΓΕΙΚΩΝ Logicon

The (Old) Trikeri is the only inhabited island of the Pagasitic Gulf.
At the top of the hill stands the Holy Monastery of Evangelistria.Its history dates back to the 8th century.But the frequent pirate raids deserted and ruined the monastery.In its ruins, however, a new monastery was built by the monk Damianos Koslis after many miraculous suggestions of the Virgin Mary's old icon .

Η ιερά μονή βρίσκεται στο Παλαιό Τρίκερι η αλλιώς νησί Τρίκερι .
Είναι ένας τρίκογχος ναός που οικοδομήθηκε το 1825-1837 στα ερείπια του πυρποληθέντος ναού το 755 από τους πειρατές . Αφορμή για το χτίσιμο του ναού ήταν η εύρεση της εικόνας της παναγίας μέσα στη ρίζα μιας ελιάς από τον μοναχό Δαμιανό, η εικόνα και το κομμάτι αυτής της ελιάς βρίσκονται ακόμη φυλασσόμενα στο καθολικό το συντηρούν Τρικεριώτες και προσφέρουν τα δωμάτια για διαμονή (με κάποιο κόστος)του μοναστηρίου σε κοινή θέα.
Όπως μας πληροφορεί ο Γ.Πατρίκος,το νησί Παλαιό Τρίκερι στον Παγασητικό Κόλπο κατοικούνταν από τα αρχαία χρόνια και ονομαζόταν από τον Στράβωνα Κικύνηθος.
Στους πρωτοχριστιανικούς και βυζαντινούς χρόνους μαρτυρούν για το νησί τα ερείπια των ναών Αγ. Σοφίας, Αγ. Αναργύρων και Αγ. Τριάδος αλλά και τα χαλάσματα της ακροπόλεως στο λόφο του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, Βορειοανατολικά του λιμανιού.
Στο κέντρο του νησιού, όπου σήμερα βρίσκεται το Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας, σε λόφο με περίοπτη θέα βρισκόταν ο πρωτοχριστιανικός ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, με ψηφιδωτά δάπεδα.
Όλοι αυτοί οι ναοί ή γκρεμίστηκαν από μεγάλους σεισμούς ή πυρπολήθηκαν και κατεδαφίστηκαν το 896 από τους Σαρακηνούς πειρατές, οι οποίοι λεηλάτησαν και κατέστρεψαν και την Δημητριάδα.
Οι κάτοικοι καταδιωγμένοι κατέφυγαν στην αντικρινή ακτή, το σημερινό Τρίκερι.
Το καλοκαίρι του 1825 στα κελιά που βρίσκονταν στην αυλή του ναού του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου, έμενε ο ευλαβής μοναχός Δαμιανός Κοσλής από το Πουρί Πηλίου. Αυτός, φοβούμενος τους πειρατές, είχε κατασκευάσει μία κρύπτη στον χώρο του πυρποληθέντος ναού του Ευαγγελισμού, που ήταν πια ένα δάσος με αγριελιές.
Εκεί βρισκόταν κατά τον μήνα Αύγουστο όταν οραματίστηκε την Παναγία που τον πρόσταξε να πάει στην κωμόπολη Τρίκερι και να ζητήσει από τους Εφόρους να στείλουν άνδρες να σκάψουν στα ερείπια του ναού και να βρουν την εικόνα Της.
Έτσι και έγινε.
Οι Τρικεριώτες έδειξαν αρχικά κάποια δικαιολογημένη δυσπιστία στα λεγόμενά του, ωστόσο φοβούμενοι να παρακούσουν την Θεοτόκο, ανέσκαψαν τον χώρο, βρήκαν τμήμα του μωσαϊκού δαπέδου του πρωτοχριστιανικού ναού αλλά όχι την εικόνα.
Έτσι οι εργάτες έφυγαν απογοητευμένοι, προς μεγάλη στενοχώρια του Δαμιανού ο οποίος παρακαλούσε την Παναγία να του δείξει τον δρόμο να υλοποιηθεί το ιερό εγχείρημα.
Πράγματι η Κυρά έκανε το θαύμα: Αφ'ενός, με νέο όραμα, υπέδειξε στον μοναχό τον ακριβή τόπο όπου ήταν θαμμένη η εικόνα Της και αφ'ετέρου ανάγκασε ( επειδή σηκώθηκε τρικυμία) ομάδα Τρικεριωτών που έπλεαν προς Βόλο, να αράξουν στο νησί. Ήταν η 9η του Σεπτεμβρίου.
Τότε τους πλησίασε ο μοναχός Δαμιανός και τους παρακάλεσε να σκάψουν εκεί που υπήρχαν τρεις αγριελιές.
Εκείνοι δεν αρνήθηκαν και το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου, την ώρα που ο Κωνσταντίνος Σαράτσης προσπαθούσε να ξεριζώσει την μεγαλύτερη αγριελιά, η αξίνα χτύπησε στην εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας, η οποία τινάχτηκε δύο μέτρα μακριά, στάθηκε όρθια και όλος ο τόπος καλύφθηκε από ένα νέφος άρρητης ευωδίας!
Έντρομοι από θείο φόβο οι σκαπανείς, έπεσαν στα γόνατα μπροστά στην εικόνα και ζητούσαν το έλεος της Παναγιάς.
Η είδηση έφτασε στο Τρίκερι με ταχύτητα αστραπής και κλήρος και λαός υποδέχθηκαν την θαυματουργή εικόνα με λιτανεία, την εναπέθεσαν στην Αγία Τράπεζα του μητροπολιτικού ναού της Αγ. Τριάδος, έψαλαν τον Εσπερινό του Ευαγγελισμού και ακολούθησε ολονύκτια Θεία Λειτουργία.
Την ώρα της δοξολογίας άρχισε να ρέει θαυματουργικά άγιο μύρο από τον κίονα της Αγίας Τραπέζης, το οποίο οι ιερείς περισυνέλεξαν και μοίρασαν στο εκκλησίασμα.
Έκτοτε, με εράνους, άρχισε να κτίζεται ο πηλιορείτικου ύφους ναός (τρίκλιτη σαμαρωτή βασιλική με τρούλο) και γύρω τετράγωνο διώροφο οικοδόμημα σε μορφή μοναστηριακών κορδών. Στο ισόγειο υπάρχουν αποθηκευτικοί χώροι, όπου οι Τρικεριώτες σε περίοδο ελαιοεσοδείας αποθηκεύουν τις ελιές και στον όροφο ευρύχωρα κελιά. Το όλο οικοδόμημα, όπως αποδεικνύουν οι πολλές εντοιχισμένες επιγραφές, κατασκευάστηκε τμηματικά.
Οι Τρικεριώτες ανέθεσαν, το 1876, στον Πανιερώτατο και σοφώτατο Αρχιερέα εκ Κωνσταντινουπόλεως κυρ Βενιαμίν την σύνθεση της Ακολουθίας της Θεοτόκου με Μικρό και Μεγάλο Εσπερινό και Όρθρο, η οποία -με δαπάνη ευσεβούς προσκυνητού- τυπώθηκε στην Αλεξάνδρεια, το ίδιο έτος.
"Των Τρικέρων ο δήμος σκίρτα εν Πνεύματι η γαρ Παρθένος Κόρη την ιδίαν εικόνα εν χρόνοις επί πλείστοις υπό την γην κεκρυμμένην ετήρησε, ανακαλύψασα ήδη, ως θαυμαστόν θησαυρόν σοι εδωρήσατο".
Από τότε, στις 9 και 10 Σεπτεμβρίου γίνεται μεγαλοπρεπής πανήγυρις και στη χάρη της Κυράς μας της Τρικεριώτισσας προστρέχουν πλήθη πιστών.

Tags:   Pagasitic Gulf Trikeri architecture christianism church cloister clouds faith greece hellas historic monument historical place magnesia monastery orthodoxy pelion pelion mount religion sea seascape sky stone-built thessaly island Volos Thessaly,Magnesia Greece (Hellas)

© All Rights Reserved