For sale on gettyimages

Great Lavra's H.Monastery Holy Mount Athos (Agion Oros)

My Board "Agion oros (Saint Mount Athos)" on gettyimages

My photos for sale on getty images

Το album για το Άγιον όρος Holy Mount Athos
στο προσωπικό μου blog ΛΟΓΕΙΚΩΝ Logicon
Περιλαμβάνει περίπου 150 εικόνες ,σκέψεις μου,πληροφορίες και παραπομπές ώστε να αποτυπώνεται πλήρως η εμπειρία μου στο "Περιβόλι της Παναγίας"

The album for Άγιον όρος Holy Mount Athos
on my personal blog ΛΟΓΕΙΚΩΝ Logicon.
It contains about 150 images, my thoughts, information and references to fully reflect my experience at "The Virgin's Garden"

Tags:   Agion oros Byzantine castle Byzantine monasteries Chalkidiki Greece Hellas Holy Mount Holy Mount Athos Macedonia Makedonia Mount Athos Unesco Virgin Marry's garden architecture boats byzantine byzantine architecture byzantine church christianism civilisation cloister d4 faith greek tradition historic monument historical monument historical place monachism monastery monastic rebublic monastic state monument nikon d4 orthodox monasteries orthodoxy pilgrimade preservable monument religion stonebuilt tradition unesco world heritage uwh castle tower elder historic place

© All Rights Reserved

For sale on getty images

My Board “Platamonas castle” on gettyimages

My photos for sale on getty images

My blog Λογεικών Logikon

Το Κάστρο του Πλαταμώνα κτίσθηκε από Λομβαρδούς Σταυροφόρους το 1204 στη θέση της αρχαίας Ελληνικής Μακεδονικής πόλεως Ηράκλειας και εξυπηρετούσε τον έλεγχο της «κλεισούρας» των Τεμπών, του στρατηγικού περάσματος δηλαδή από τη Μακεδονία στη Θεσσαλία καθώς και την αφ’υψηλού επόπτευση της δυτικότερη ς εισόδου του Θερμαϊκού κολπου.
Μετά την κατάληψή του από τα Βυζαντινά στρατεύματα,οι Τούρκοι κατέλαβαν το κάστρο για πρώτη φορά γύρω στο 1386, σύντομα όμως περιήλθε σε ενετική κατοχή. Κατά την επιχείρηση για την ανακατάληψη του Κάστρου από τους Τούρκους, το 1425, οι Ενετοί υπερίσχυσαν και πάνω από 100 Τούρκοι κάηκαν ζωντανοί μέσα στο κάστρο. Μετά το 1427 οι Ενετοί έχασαν και πάλι τον έλεγχο του Κάστρου του Πλαταμώνα, όταν οι Τούρκοι εδραίωσαν την κυριαρχία τους.
Το 1770 καταλήφθηκε για μικρό χρονικό διάστημα από τους Έλληνες, όπως και το 1825 και 1878. Βομβαρδίστηκε από τον πλοίαρχο
Σαχτούρη το 1897 και από τότε εγκαταλείφθηκε από τους Τούρκους.
Το ότι το Κάστρο δεν καταστράφηκε από τους Τούρκους φαίνεται να οφείλεται
στη στρατηγική σημασία του.
Το 1941 το Κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως οχυρό των Νεοζηλανδών, οι οποίοι σκόπευαν να καθυστερήσουν την κάθοδο των Ναζί προς τη Θεσσαλία.
Σ' αυτό συναντάμε τα 3 βασικά χαρακτηριστικά των μεσαιωνικών φρουρίων: τον πρώτο περίβολο, το δεύτερο περίβολο που αποτελεί και την ακρόπολη και τον κεντρικό πύργο. Ο εξωτερικός τοίχος του κάστρου έχει σχήμα πολυγωνικό.
Σήμερα το Κάστρο του Πλαταμώνα αποτελεί το σημαντικότερο ίσως αξιοθέατο του νομού Πιερίας και "σήμα κατατεθέν" του νομού.

Castle Platamonas Lombards built by Crusaders in 1204 on the ancient Greek Macedonian Iraclia city and serve the control of "stale" Tempi, strategic passage namely from Macedonia to Thessaly and the top-down supervision of the western entrance of As Thermaikos gulf.
After the conquest of the Byzantine troops, the Turks occupied the castle for the first time around in 1386, but soon fell into Venetian possession. In business for the recapture of the Castle from the Turks in 1425, the Venetians prevailed over 100 Turks were burned alive inside the castle. After 1427 the Venetians lost back control of the Castle of Platamonas, when the Turks established their dominance.
In 1770 it was occupied briefly by the Greeks, as in 1825 and 1878. It was bombed by the master
Sachtouri in 1897 and then abandoned by the Turks.
The fact that the castle was not destroyed by the Turks seems to be due
in strategic importance.
In 1941 the castle was used as a fortress of the New Zealanders, who planned to delay the descent of the Nazis to Thessaly.
In this there are the three main characteristics of medieval fortresses: the first enclosure, the second enclosure which is the citadel and the central tower. The outer wall of the castle has a polygonal shape.
Today the castle of Platamonas is perhaps the most important attraction of Pieria and "trademark" of the county.

Tags:   architecture castles civilisation d300 greece history Pieria monuments sunset travelphotography αρχιτεκτονική μακεδονία sea θάλασσα

© All Rights Reserved

For sale on gettyimages with different processing

My Board “Nafpaktos (Lepanto)”on gettyimages

My photos for sale on getty images

Album
Ναύπακτος Nafpaktos (Lepanto)
on my blog ΛΟΓΕΙΚΩΝ Logicon

Tags:   Nafpaktos Lepanto port statue hero greek revolution 1821 panorama hostory fort venetian port venetian port castle.venetian castle boats monuments aitoloakarnania greece hellas sea

© All Rights Reserved

For sale οn getty images

My Board “Nafpaktos (Lepanto)”on gettyimages

My board “Portrait and people” on Getty Images

My photos for sale on getty images

Album
Ναύπακτος Nafpaktos (Lepanto)
on my blog ΛΟΓΕΙΚΩΝ Logicon

Tags:   castles d300 greece lighthouses nafpaktos nature reflections sunrise travelphotography ανθρώπινεσδραστηριότητεσ φάροι sea θάλασσα

© All Rights Reserved

For sale on gettyimages

My Board “Nafpaktos (Lepanto)”on gettyimages

My photos for sale on getty images

Album
Ναύπακτος Nafpaktos (Lepanto)
on my blog ΛΟΓΕΙΚΩΝ Logicon

Η Ναύπακτος παρέμεινε ορμητήριο του Οθωμανικού στόλου και,κατά καιρούς, πειρατών συνεργαζόμενων μαζί του,για όλη τη διάρκεια της ύστερης Οθωμανικής περιόδου. Η οργανωμένη συμμετοχή συνεπώς των Ορθόδοξων Χριστιανών κατοίκων της πόλης στην Επανάσταση του 1821 θα συντριβόταν αμέσως. Όσοι Ναυπακτιώτες θέλησαν να λάβουν μέρος έφυγαν στα γύρω ορεινά ή και ακόμη μακρύτερα.
Ένα σημαντικό ωστόσολίγο γνωστό περιστατικό της Επανάστασης, έλαβε χώρα στις αρχές Ιουνίου 1821 με θέατρο το λιμάνι της Ναυπάκτου. Στις αρχές Απριλίου 1821 οι επαναστάτες στην Πελοπόννησο πολιόρκησαν την Πάτρα. Ο ανεφοδιασμός του φρουρίου της Πάτρας γινόταν από τη Ναύπακτο. Έτσι μια μοίρα Σπετσιωτών και Υδραίων αποφάσισε στις αρχές Μαϊου να αποκόψει δια θαλάσσης τον ανεφοδιασμό. Στο δρόμο τους συνάντησαν μια τουρκική φρεγάτα και της επιτέθηκαν. Η φρεγάτα έστειλε σήμα κινδύνου και στα λοιπά τουρκικά πλοία στον Πατραϊκό κόλπο και όλα μαζί κατευθύνθηκαν στη Ναύπακτο για να προστατευθούν. Καθώς η προσπάθεια των επαναστατών να καταλάβουν το φρούριο του Αντιρρίου είχε αποτύχει, ο μικρός επαναστατικός στολίσκος αποφάσισε να ακολουθήσει το παράδειγμα του Παπανικολή στη ναυμαχία της Ερεσού και να προσπαθήσει να πυρπολήσει τον οθωμανικό στόλο εντός του λιμανιού της Ναυπάκτου. Σε αντίθεση με τον ελληνικό στόλο στη Λέσβο, κανείς εδώ δεν είχε καμία εμπειρία στην κατασκευή ή τη χρήση πυρπολικού. Τις εργασίες για τη μετασκευή ένα μικρού ιστιοφόρου από το Γαλαξίδι ανέλαβε ο Μυργιαλής ,λοστρόμος στο πλοίο του καπετάν Μπόταση. Το πυρπολικό ήταν γεμάτο όχι τόσο με μπαρούτι και ρητίνη, παρά με καυσόξυλα. Πέρα από αυτό, η πρόβλεψη του Μυργιαλή ήταν μόνο ένας ναύτης πλήρωμα . Αλλά εθελοντές δεν έχουν δηλωθεί, μέχρι που το δήλωσε ο Γιώργος Ανεμογιάννης 23 ετών από τους Παξούς , ναύτης στο πλοίο της Μπουμπουλίνας "Οι Σύμμαχοι", το οποίο συμμετείχε στον αποκλεισμό της Ναυπάκτου και στην επίθεση εναντίον του φρουρίου της (25 Μαΐου 1821) . Τον ρωτάνε τι θέλει, ο Γιώργος απαντά τίποτα για τώρα, αλλά αν ο Θεός μου δώσει καλή έκβαση, θα μου δώσετε 10 τάληρα για δώρο στην αρραβωνιαστικιά μου.
Την αυγή 10 Ιουνίου 1821, το πυρπολικό σάλπαρε, ρυμουλκώντας την λέμβο των διασωστών του, με επικεφαλής τον Μυργιαλή. Σε απόσταση ακολούθησε το μπρίκι «Λυκούργος» Βλέποντάς τους οι Τούρκοι ξεκίνησαν κανονιοβολισμούς από το κάστρο πάνω στο λόφο, από τις επάλξεις στην είσοδο του λιμανιού και τα πλοία του στόλου. Ο Μυργιαλής θεώρησε ότι δεν υπήρχε δυνατότητα να προσεγγίσουν πιο κοντά στην είσοδο του λιμανιού. Άναψε τη φωτιά και έδωσε την εντολή στον Γιώργη να μεταβεί στην λέμβο. Αρνήθηκε. Ο Γιώργος πήγε το φλεγόμενο πλοίο στην είσοδο του λιμανιού. Στις κραυγές του Μυργιαλή "Γιώργη θα χαθείς, πήδα στη θάλασσα», η απάντηση ήταν: «Αδέρφια,λευτεριά δε ζητάτε; Ας χαθώ εγώ πρώτος για αυτή ".
Να σταθεί άλλο στο κατάστρωμα δεν ήταν δυνατό. Κρεμιέται στην πρύμνη από όπου κυβερνάει το πλοίο . Αλλά η φλόγα τον φτάνει και εκεί. Ο Γιώργος πέφτει στο νερό, προσπαθώντας με τα χέρια να στρέψει το πηδάλιο και δεν δίνει προσοχή στα σκάγια. Όταν δεν ήταν πλέον σε θέση να παραμείνει στις φλόγες και στους καπνούς, άφησε το πηδάλιο και ως δεινός κολυμβητής που ήταν, για μεγάλο χρονικό διάστημα διέφυγε από τις τουρκικές λέμβους που τον περιέβαλλαν. Τελικά,όμως,τον συνέλαβαν και τον φέραν στο κατάστρωμα της φρεγάτας. Ο Ανεμογιάννης βρήκε φρικτό θάνατο με ανασκολοπισμό. Έπειτα οι Τούρκοι, "τον ψήσαν στη σούβλα σαν αρνί, υπό την όψιν του ελληνικού στόλου". Στη συνέχεια το απανθρακωμένα σώμα του Γιώργου το κρέμασαν για αρκετές ημέρες στο κάστρο "ως λάβαρο της βαρβαρότητας τους."
Για να τιμηθεί ο ηρωισμός του στο δυτικό λιμενοβραχίονα της Ναυπάκτου στέκει ορειχάλκινος ανδριάντας του
Ενώ μνημείο του Γιώργου στήθηκε και στην πατρίδα του στο νησί των Παξών.
Στη συνέχεια η οθωμανική παρουσία στη Ναύπακτο υπήρξε κραταιά σε όλη τη διάρκεια της Επανάστασης και η περιοχή ήταν η τελευταία στη Στερεά Ελλάδα που απελευθερώθηκε μόλις στις 18 Απριλίου του 1829 με συνθήκη που υπέγραψε ο αδελφός του Ιωάννη Καποδίστρια, Αυγουστίνος, ο οποίος μάλιστα παρέμεινε στην περιοχή ως τοποτηρητής. Μετά την αποχώρηση των τούρκων κατοίκων της πόλης, ως νέοι έποικοι ήλθαν Σουλιώτες, των οποίων οι εστίες βρίσκονταν ακόμη υπό οθωμανικό ζυγό και οι οποίοι είχαν διακριθεί ως οπλαρχηγοί και πολεμιστές κατά τη διάρκεια του Αγώνα. Οικογένειες όπως οι Τζαβελλαίοι και οι Μποτσαραίοι βρήκαν εδώ το νέο σπίτι τους. Οι τελευταίοι, με επικεφαλής το Νότη Μπότσαρη, ήταν αυτοί που ηγήθηκαν των μαχών για την απελευθέρωση της πόλης. Τους δόθηκε ως κατοικία το κτηριακό συγκρότημα που κατά καιρούς φιλοξενούσε το διοικητή της πόλης, γνωστό έκτοτε ως Πύργος Μπότσαρη. Οι Τζαβελλαίοι πάλι, με επικεφαλής τον Κίτσο Τζαβέλλα, είχαν την αρχηγία κατά τη μάχη για την απελευθέρωση της Ναυπάκτου και παρέμειναν προύχοντες της πόλης έκτοτε. Το σπίτι τους, ένα δίπατο αρχοντικό, βρίσκεται στην περιοχή Βεζύρ Τζαμί εντός του κάστρου και σήμερα έχει ανακαινισθεί και φιλοξενεί την 22η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.

Nafpaktos remained the base of the Ottoman fleet and, at times, of pirates cooperating with him for the entire Ottoman period. The organized participation of the Orthodox Christian residents of the city in the Revolution of 1821 would be immediately crushed. The Nafpaktiotes wanted to take part in the surrounding mountains or even farther.
An important well-known case of the Revolution took place at the beginning of June 1821 with a theater in the port of Nafpaktos. In early April 1821 the revolutionaries in the Peloponnese besieged Patras. The supply of the fortress of Patras was made from Nafpaktos. So a squad of Spetses and Hydra decided at the beginning of May to cut off the supply by sea. On their way they met a Turkish frigate and attacked her. The frigate sent a signal of danger to the other Turkish ships at the Patraikos bay and they all headed to Nafpaktos to protect themselves. As the rebels' attempt to occupy the Antirrio fortress had failed, the little revolutionary flotilla decided to follow the example of Papanikolis in the battle of Eresos and try to fire the Ottoman fleet within the port of Nafpaktos. Unlike the Greek fleet in Lesvos, nobody here had any experience in the construction or use of a firearm. The work on the retrofitting of a small sailboat from Galaxidi was undertaken by Murgalis, a loophole on Captain Bostas' ship. The pyrophoric was filled not so much with gunpowder and resin, but with firewood. Beyond that, Muriali's prediction was only a sailor's crew. But volunteers have not been declared until 23 years ago by George Anemoyiannis from Paxos, a sailor on Bouboulina's ship "The Allies", who participated in the blockade of Nafpaktos and the attack on her fortress (25 May 1821). He asks what he wants, George answers nothing for now, but if God gives me a good result, you will give me ten gifts for my fiancé.
On the dawn of June 10, 1821, the torpedo sailed, towering the boat of its rescuers, headed by Miryalis. In the distance followed the "Lykourgos" briquette. Seeing them the Turks started galleries from the castle on the hill, from the ramparts at the entrance of the harbor and from the ships of the fleet. Mirgialis felt that there was no possibility of approaching the port. He lit the fire and gave George the command to go to the boat. He refused. George took the flaming ship at the entrance of the harbor. In the screams of Miragiali, "You will be lost to Giorgis, jumping into the sea", the answer was: "Brothers, you do not ask for liberty, let me first go for it."
Staying on the deck was not possible. It sits on the stern from where the ship is ruled. But the flame reaches him too. George falls into the water, trying to turn the helm with his hands and does not pay attention to the cracks. When he was no longer able to stay in the flames and smoke, he left the helm and as a great swimmer he was, for a long time escaped from the Turkish boats that surrounded him. Eventually, however, they also arrested him on the deck of the frigate. Anemogiannis found a horrible death with an impasse. Then the Turks "bled him on the spit as a lamb, considering the Greek fleet". Then the charred body of George hung it for several days in the castle "as a banner of their barbarity."
To honor his heroism in the western jetty of Nafpaktos stands his brass statue
While George's monument was set up in his home country on the island of Paxos.
Then the Ottoman presence in Nafpaktos was strong throughout the Revolution and the region was the last one in Sterea Hellas that was released only on April 18, 1829 under a treaty signed by his brother Ioannis Kapodistrias, Augustine, who even remained in the area As an observer. After the departure of the Turkish inhabitants of the city, Souliotes, whose outposts were still under Ottoman yoke and who had been distinguished as chieftains and warriors during the struggle, came to be new settlers. Families such as the Tzavelai and the Botsarai found their new home here. The latter, headed by Noti Botsari, were the ones who led the battles for the liberation of the city. They were given as a residence the building complex that occasionally housed the governor of the city, known since as Botsari Tower. The Tzaveliai, headed by Kitsos Tzavella, had the leadership in the battle for the liberation of Nafpaktos and remained the city's successors ever since. Their house, a two-storied mansion, is located in the Vezir Mosque within the castle and has today been renovated and hosts the 22nd Ephorate of Byzantine Antiquities.

Tags:   Nafpaktos Lepanto port statue hero greek revolution 1821 panorama hostory fort venetian port venetian port castle.venetian castle boats monuments aitoloakarnania greece hellas sea

© All Rights Reserved