For sale on getty images
My Board ”Molyvdoskepasti Monastery & environment” on gettyimages
My Board “Konitsa and environs” on gettyimages
My photos for sale on gettyimages
Album
Ιερά Μονή Παναγίας Μολυβδοσκέπαστης Holy Monastery Virgin Mary Μolyvdoskepasti
on my Blog
ΛΟΓΕΙΚΩΝ Logicon
Την,5η Παρασκευή των νηστειών ψάλλεται ο "Ακάθιστος ύμνος"
Ο Ακάθιστος Ύμνος (Χαιρετισμοί) είναι το σπουδαιότερο εγκώμιο και γενικά ότι ανώτερο έχει γραφτεί για την Παναγία. Έχει χαρακτήρα διηγηματικό, ιστορικό, θεολογικό και δοξαστικό.
Ποιητής των Χαιρετισμών είναι το πιθανότερο ο Άγιος Ρωμανός ο Μελωδός, ένας από τους μεγαλύτερους ελληνόγλωσσους ποιητές όλων των εποχών.
Το ποίημα είναι μελοποιημένο και ανήκει στο είδος που λέγεται «κοντάκιο». Έχει 24 στροφές «οίκους», που αρχίζουν με τη σειρά, από τα 24 γράμματα της αλφαβήτου. Γενικά ο Ακάθιστος Ύμνος χωρίζεται σε δύο μέρη: α) το ιστορικό (Α-Μ) και β) το θεολογικό – δογματικό (Ν-Ω). Στο πρώτο μέρος περιγράφεται ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, η επίσκεψη της Παναγίας στην Ελισάβετ, η οποία ως γνωστό θα γεννούσε σε λίγες βδομάδες τον Τίμιο Πρόδρομο. Επίσης οι Χαιρετισμοί στο πρώτο μέρος, αναφέρουν το σκίρτημα του εμβρύου, μέσα στα σπλάχνα της Ελισάβετ. Εν συνεχεία αναφέρονται στις υποψίες του μνήστορος Ιωσήφ, που δεν μπόρεσε να καταλάβει το μέγα μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου, αλλά και την μετέπειτα αληθινή πίστη του στην αλήθεια που του απεκάλυψε ο Άγγελος Κυρίου. Στο πρώτο μέρος ακόμη οι Χαιρετισμοί, μας περιγράφουν την προσκύνηση των ποιμένων και των μάγων, τη φυγή του Χριστού στην Αίγυπτο, την Υπαπαντή του Κυρίου και άλλα. Στο θεολογικό – δογματικό μέρος (Ν-Ω) γίνεται λόγος για το γεγονός της Θείας ενανθρωπήσεως, τη θέωση του ανθρώπου και τη θεομητορική αξία της Παναγίας. Συνεπώς, μέσα από την ποιητική μορφή αναδεικνύονται όλες οι βασικές διδασκαλίες της Ορθοδοξίας για το Χριστό, την ενανθρώπησή Του, το ρόλο της Παναγίας στη σωτηρία του ανθρώπου, την αγνότητα και την αγιότητά Της, αλλά και για τον αγώνα του ανθρώπου για ένωση με το Θεό και τη βοήθεια που ζητάει από το Χριστό και την Παναγία γι΄ αυτό τον αγώνα.
Γιατί ονομάζεται Ακάθιστος Ύμνος;
Ο Ακάθιστος Ύμνος,σύμφωνα με τον ορθόδοξο Συναξαριστή σχετίζεται με ένα ιστορικό γεγονός και εψάλη στις 8 Αυγούστου του 626 μετά από την σωτηρία της Κωνσταντινούπολης.
Την εποχή εκείνη ο αυτοκράτορας Ηράκλειος βρισκόταν σε εκστρατεία στο εσωτερικό της Ασίας. Την απουσία του αυτοκράτορα εκμεταλλεύτηκαν οι Πέρσες και οι Άβαροι οι οποίοι πολιόρκησαν το Βυζάντιο. Ο Μάγιστρος (φρούραρχος) Βώνος και ο Πατριάρχης Σέργιος εμψύχωναν το λαό που ετοιμαζόταν να πολεμήσει τις πολεμικές μηχανές των Περσών και των Αβάρων, χωρίς να έχει πολλές ελπίδες για νίκη
Ο Πατριάρχης Σέργιος κρατώντας την Ζώνη της Παναγίας, λείψανα Αγίων, λάβαρα και εικόνες, περιδιάβαινε τα τείχη από άκρη σε άκρη για να δώσει θάρρος και ελπίδα. Τότε συνέβηκε ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα και υπερφυσικά γεγονότα της πίστεως. Η ιστορική παράδοση αναφέρεται σε ένα ανεξήγητο μέγα θόρυβο και ανεμοστρόβιλο που προκάλεσε πανικό και προξένησε ανεπανόρθωτες ζημίες σε μεγάλο μέρος της ναυτικής δύναμης των εχθρών αναγκάζοντάς τους να αλλάξουν σχέδια και να λύσουν την πολιορκία.
Βλέποντας ο λαός το θαύμα αυτό και θέλοντας να ευχαριστήσει την Παναγία συγκεντρώθηκε στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών όπου όλοι οι πιστοί, όρθιοι, έψαλλαν, ως δοξολογία και ευχαριστία για την σωτηρία της Πόλης, τον Ύμνο προς την Παναγία, ο οποίος αργότερα θα ονομαστεί Ακάθιστος διότι «ορθοστάδην τότε πας ο λαός κατά την νύκτα εκείνην γηθοσύνως τον ύμνον τη του Λόγου Μητρί έμελψαν και ότι πάσι τοις άλλοις οίκοις καθήσθαι εξ έθους έχοντες, εν τοις παρούσι της θεομήτορος όρθοὶ πάντες ακροώμεθα».
Αξίζει να σημειωθεί ότι το Κοντάκιο «Τη Υπερμάχω» δεν έχει σχέση με τον ποιητή του Ύμνου, είναι δημιούργημα εκείνης της ημέρας. Σε αυτό ακούγεται λυτρωτικός και νικητήριος, προς τη Μητέρα του Θεού, παιάνας που ως πνευματικός Στρατηγός έχει ακατανίκητη τη δύναμη και οι πιστοί παρακαλούν να ελευθερώνει «εκ παντοίων κινδύνων».
Ο Ακάθιστος Ύμνος ψάλλεται παρ΄όλα αυτά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή (και όχι τον 15Άυγουστο) για να συνοδεύσει την γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Η μεγάλη γιορτή του Ευαγγελισμού, επειδή βρίσκεται ημερολογιακά μέσα σε περίοδο Νηστείας, στερείται προεόρτιων και μεθεόρτιων. Ο Ακάθιστος Ύμνος, λοιπόν, έρχεται να συνοδέψει την γιορτή του Ευαγγελισμού και να καλύψει το κενό που δημιουργείται λόγω της περιόδου της Νηστείας, όσον αφορά τα προεόρτια και μεθεόρτια.
Και επειδή ο εορτασμός χαρμόσυνων γεγονότων, κατά την περίοδο Νηστείας, επιτρέπεται μόνο το Σάββατο και την Κυριακή, η ψαλμωδία του Ακάθιστου ψάλλεται κατά τα απόδειπνα των Παρασκευών τα οποία λειτουργικά ανήκουν στην ημέρα του Σαββάτου.
Ιερά Μονή Παναγίας Μολυβδοσκέπαστης Holy Monastery Virgin Mary Μolyvdoskepasti
Εκεί που οι πρόποδες του όρους Νεμέρτσικα συναντούν τον Αώο ποταμό, κοντά στη συμβολή του με το Σαραντάπορο, βρίσκεται η μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μολυβδοσκέπαστης. Το όνομα της Μονής προέρχεται από τις μολύβδινες πλάκες που, αντί για κεραμίδια ή πέτρινες πλάκες, σκέπαζαν το καθολικό της παλιότερα ενώ προσφάτως επανατοποθετήθηκαν και έτσι το μοναστήρι δίκαια συνεχίζει να φέρει τον τίτλο «Μολυβδοσκέπαστη».
Το μοναστήρι, κατά την παράδοση, ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Κων/νο Πωγωνάτο, καθώς επέστρεφε από την εκστρατεία του στη Σικελία (671–672 μ.Χ) και αργότερα ανακαινίστηκε από τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Παλαιολόγο (1328– 341 μ.Χ.). Στα μετέπειτα χρόνια ανακαινίστηκε από κατοίκους της Πωγωνιανής, οι οποίοι και αγιογράφησαν το καθολικό της, το 1522.
Η μονή υπήρξε έδρα της αρχιεπισκοπής Πωγωνιανής από τον 12ο έως τον 17ο αιώνα. Από τον 14ο αιώνα λειτουργούσε σχολή χειρογράφων στην οποία ιεροδιδάσκαλοι δίδασκαν χειρογραφία σε μοναχούς και λαϊκούς. Πολλοί λόγιοι και συγγραφείς της εποχής αποφοίτησαν από τη συγκεκριμένη σχολή. Τον Ιούλιο του 1943 η μονή βομβαρδίστηκε από τους Ναζί, κάηκαν τα κελιά και η τραπεζαρία και λεηλατήθηκε το καθολικό της.
Το σημερινό μοναστήρι της Μολυβδοσκέπαστης διατηρεί τη φρουριακή του όψη, έχει ανακαινισμένα κελιά, δύο καμπαναριά και ωραίο κήπο. Το καθολικό της είναι βυζαντινού ρυθμού, με ψηλό τρούλο και καλοδιατηρημένες αγιογραφίες του 13ου – 18ου αιώνα, ενώ στη δυτική πλευρά του νάρθηκα υπάρχουν τοιχογραφίες, που απεικονίζουν τον Κωνσταντίνο Πωγωνάτο και τον Ανδρόνικο Παλαιολόγο.
Το ξυλόγλυπτο τέμπλο της εκκλησίας στηρίζεται πάνω σε υπολείμματα παλιότερου μαρμάρινου τέμπλου. Η μονή, σήμερα, είναι ενεργό ανδρικό μοναστήρι και γιορτάζει κάθε χρόνο τον δεκαπενταύγουστο. Προηγείται αγρυπνία από το βράδυ στις 14 Αυγούστου και ακολουθεί λειτουργεία τα ξημερώματα.
Στην αυλή του Μοναστηριού, πίσω από το Ιερό υπάρχει ο τάφος του μακαριστού Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανού,μορφής του Βορειοπηρωτικού αγώνα.
Top of the Month Gallery (July, 2017)
Top of the Month Gallery (March, 2017)
