O mosteiro de Carboeiro sitúase nunha área boscosa a poucos metros do río Deza que vira o seu curso nesa altura. A súa fundación fíxose tras a compra a un tal Egica duns terreos onde había unha ermida polos condes de Deza, Gonzalo e Tareixa, ao que se foron sumando outras parcelas do entorno. O documento de fundación é de 936 aínda que xa levaba funcionando polo menos desde 14 anos antes. Por causas que non están aínda claras o mosteiro vese destruído e ten que ser restaurado polo rei Vermudo II no 999. O caso é que o que en principio era un mosteiro máis ben modesto, co paso dos anos foise facendo cun patrimonio considerable, engrandecendo ao tempo os edificios do conxunto. A mediados do século XII remátase o convento e uns anos máis tarde iníciase o traballo na nova igrexa, o edificio máis innovador da Galicia desa época. Se das obras anteriores se ocupara o abade Froila, desta volta, desde o 1162, será o abade Fernando. O arquitecto fai da necesidade, virtude, e para salvar o grande desnivel onde se debía asentar a cabeceira, crea unha cripta con tres ábsidas cinguidas por un robusto muro exterior onde asentar o nivel principal da igrexa posteriormente, unha solución nova por estes lugares naquel tempo. Remátase a cripta no 1171 en estilo aínda claramente románico, seguramente influído polo modelo de Tournus, con piares robustos encapitelados con moldura de chafrán recto que teñen conta da estrutura. Semella que houbo un cambio de arquitecto cando se remata a cripta e se consagra o novo templo, pois a continuación da igrexa no nivel superior é radicalmente diferente en estilo, incorpora a novidade do protogótico de orixe borgoñona á par do que facía o mestre Mateo en Compostela. Ambas obras están claramente emparentadas e ambos arquitectos poderían ter recibido formación dun mesmo mestre. En Carboeiro érguese a primeira igrexa protogótica de Galicia, introducindo unha serie de elementos estruturais novidosos no plan da xirola, á que se abren as capelas ao xeito gótico, utilizando bóvedas de cruzaría e arcos apuntados os piares das naves coa columna da nave central a media altura. As obras da cabeceira debéronse rematar pouco despois de 1171 pois son claras as influencias noutras igrexas inmediatamente. En canto ao transepto e as naves, estarían rematadas antes do 1192, cando se enterra ao abade Alfonso. As portadas, de clara influencia mateana, aínda que realizadas por un mestre menor, xa serán de arredor do 1200. Algunhas obras de menor importancia serían realizadas a mediados do século XIV.
MÚSICA: Francesco Landini - Conviens' a Fede
youtu.be/H-ReGTK_cFU
© All Rights Reserved
O mosteiro de Carboeiro sitúase nunha área boscosa a poucos metros do río Deza que vira o seu curso nesa altura. A súa fundación fíxose tras a compra a un tal Egica duns terreos onde había unha ermida polos condes de Deza, Gonzalo e Tareixa, ao que se foron sumando outras parcelas do entorno. O documento de fundación é de 936 aínda que xa levaba funcionando polo menos desde 14 anos antes. Por causas que non están aínda claras o mosteiro vese destruído e ten que ser restaurado polo rei Vermudo II no 999. O caso é que o que en principio era un mosteiro máis ben modesto, co paso dos anos foise facendo cun patrimonio considerable, engrandecendo ao tempo os edificios do conxunto. A mediados do século XII remátase o convento e uns anos máis tarde iníciase o traballo na nova igrexa, o edificio máis innovador da Galicia desa época. Se das obras anteriores se ocupara o abade Froila, desta volta, desde o 1162, será o abade Fernando. O arquitecto fai da necesidade, virtude, e para salvar o grande desnivel onde se debía asentar a cabeceira, crea unha cripta con tres ábsidas cinguidas por un robusto muro exterior onde asentar o nivel principal da igrexa posteriormente, unha solución nova por estes lugares naquel tempo. Remátase a cripta no 1171 en estilo aínda claramente románico, seguramente influído polo modelo de Tournus, con piares robustos encapitelados con moldura de chafrán recto que teñen conta da estrutura. Semella que houbo un cambio de arquitecto cando se remata a cripta e se consagra o novo templo, pois a continuación da igrexa no nivel superior é radicalmente diferente en estilo, incorpora a novidade do protogótico de orixe borgoñona á par do que facía o mestre Mateo en Compostela. Ambas obras están claramente emparentadas e ambos arquitectos poderían ter recibido formación dun mesmo mestre. En Carboeiro érguese a primeira igrexa protogótica de Galicia, introducindo unha serie de elementos estruturais novidosos no plan da xirola, á que se abren as capelas ao xeito gótico, utilizando bóvedas de cruzaría e arcos apuntados os piares das naves coa columna da nave central a media altura. As obras da cabeceira debéronse rematar pouco despois de 1171 pois son claras as influencias noutras igrexas inmediatamente. En canto ao transepto e as naves, estarían rematadas antes do 1192, cando se enterra ao abade Alfonso. As portadas, de clara influencia mateana, aínda que realizadas por un mestre menor, xa serán de arredor do 1200. Algunhas obras de menor importancia serían realizadas a mediados do século XIV.
MÚSICA: Walther von der Vogelweide - Under der linden, interpretado por Augsburg Early Music Ensemble
youtu.be/yzXv7I-Zav8
© All Rights Reserved
O mosteiro de Carboeiro sitúase nunha área boscosa a poucos metros do río Deza que vira o seu curso nesa altura. A súa fundación fíxose tras a compra a un tal Egica duns terreos onde había unha ermida polos condes de Deza, Gonzalo e Tareixa, ao que se foron sumando outras parcelas do entorno. O documento de fundación é de 936 aínda que xa levaba funcionando polo menos desde 14 anos antes. Por causas que non están aínda claras o mosteiro vese destruído e ten que ser restaurado polo rei Vermudo II no 999. O caso é que o que en principio era un mosteiro máis ben modesto, co paso dos anos foise facendo cun patrimonio considerable, engrandecendo ao tempo os edificios do conxunto. A mediados do século XII remátase o convento e uns anos máis tarde iníciase o traballo na nova igrexa, o edificio máis innovador da Galicia desa época. Se das obras anteriores se ocupara o abade Froila, desta volta, desde o 1162, será o abade Fernando. O arquitecto fai da necesidade, virtude, e para salvar o grande desnivel onde se debía asentar a cabeceira, crea unha cripta con tres ábsidas cinguidas por un robusto muro exterior onde asentar o nivel principal da igrexa posteriormente, unha solución nova por estes lugares naquel tempo. Remátase a cripta no 1171 en estilo aínda claramente románico, seguramente influído polo modelo de Tournus, con piares robustos encapitelados con moldura de chafrán recto que teñen conta da estrutura. Semella que houbo un cambio de arquitecto cando se remata a cripta e se consagra o novo templo, pois a continuación da igrexa no nivel superior é radicalmente diferente en estilo, incorpora a novidade do protogótico de orixe borgoñona á par do que facía o mestre Mateo en Compostela. Ambas obras están claramente emparentadas e ambos arquitectos poderían ter recibido formación dun mesmo mestre. En Carboeiro érguese a primeira igrexa protogótica de Galicia, introducindo unha serie de elementos estruturais novidosos no plan da xirola, á que se abren as capelas ao xeito gótico, utilizando voltas de cruzaría e arcos apuntados e os piares das naves coa columna da nave central a media altura. As obras da cabeceira debéronse de rematar pouco despois de 1171 pois son claras as influencias noutras igrexas inmediatamente. En canto ao transepto e as naves, estarían rematadas antes do 1192, cando se enterra ao abade Afonso. As portadas, de clara influencia mateana, aínda que realizadas por un mestre menor, xa serán de arredor do 1200. Algunhas obras de menor importancia serían realizadas a mediados do século XIV.
MÚSICA: Zbigniew Preisner - Requiem dla mojego przyjaciela, 01. Officium
youtu.be/ErQm19Zvxxo
© All Rights Reserved
O mosteiro de Carboeiro sitúase nunha área boscosa a poucos metros do río Deza que vira o seu curso nesa altura. A súa fundación fíxose tras a compra a un tal Egica duns terreos onde había unha ermida polos condes de Deza, Gonzalo e Tareixa, ao que se foron sumando outras parcelas do entorno. O documento de fundación é de 936 aínda que xa levaba funcionando polo menos desde 14 anos antes. Por causas que non están aínda claras o mosteiro vese destruído e ten que ser restaurado polo rei Vermudo II no 999. O caso é que o que en principio era un mosteiro máis ben modesto, co paso dos anos foise facendo cun patrimonio considerable, engrandecendo ao tempo os edificios do conxunto. A mediados do século XII remátase o convento e uns anos máis tarde iníciase o traballo na nova igrexa, o edificio máis innovador da Galicia desa época. Se das obras anteriores se ocupara o abade Froila, desta volta, desde o 1162, será o abade Fernando. O arquitecto fai da necesidade, virtude, e para salvar o grande desnivel onde se debía asentar a cabeceira, crea unha cripta con tres ábsidas cinguidas por un robusto muro exterior onde asentar o nivel principal da igrexa posteriormente, unha solución nova por estes lugares naquel tempo. Remátase a cripta no 1171 en estilo aínda claramente románico, seguramente influído polo modelo de Tournus, con piares robustos encapitelados con moldura de chafrán recto que teñen conta da estrutura. Semella que houbo un cambio de arquitecto cando se remata a cripta e se consagra o novo templo, pois a continuación da igrexa no nivel superior é radicalmente diferente en estilo, incorpora a novidade do protogótico de orixe borgoñona á par do que facía o mestre Mateo en Compostela. Ambas obras están claramente emparentadas e ambos arquitectos poderían ter recibido formación dun mesmo mestre. En Carboeiro érguese a primeira igrexa protogótica de Galicia, introducindo unha serie de elementos estruturais novidosos no plan da xirola, á que se abren as capelas ao xeito gótico, utilizando bóvedas de cruzaría e arcos apuntados e os piares das naves coa columna da nave central a media altura. As obras da cabeceira debéronse rematar pouco despois de 1171 pois son claras as influencias noutras igrexas inmediatamente. En canto ao transepto e as naves, estarían rematadas antes do 1192, cando se enterra ao abade Afonso. As portadas, de clara influencia mateana, aínda que realizadas por un mestre menor, xa serán de arredor do 1200. Algunhas obras de menor importancia serían realizadas a mediados do século XIV.
MÚSICA: Arvo Pärt - Summa - Dublin Guitar Quartet
youtu.be/zrg2_EQtw3U
© All Rights Reserved
Os días dourados da mocedade en que atopábamos nos mesóns das veredas e nas recoltas dos camiños..., no rebumbio das feiras ó vello zanfonista, ridente e churrusqueiro, saco de malicias e devocións, romancista de soles e curiscos, e o seu chapeu lardento sabidor das algareiras. Zanfona e zanfonista viñeron a menos: desde os anos de groria en que encheron cos seus doces e armoñosos sons o remate do século XVIII e os comenzos do XIX, foron esmorecendo, chegando no seu decaimento a perigo de esquecemento e ponto de morto.
Ramón Cabanillas, prólogo a La zanfoña, de Faustino Santalices, 1956.
MÚSICA: Germán Díaz - Alalá de Muxía
youtu.be/QWHSTmeHKKs
© All Rights Reserved