Fotografía tomada coa vella Zenit-122 en setembro de 1991.
(...)
O Papa, n'esto, vestido
D'albos tisúes e brocados,
D'ouro e de pedras cinguido,
Alzóu con pulso seguro
A hostia, que á min de lonxe
Somellóume un peso-duro.
Voces enton arxentinas
Encheron a inmensa cúpula
D'unhas notas tan divinas,
D'unha música tan grata,
Que parez que a tocan ánxeles
Soprando en trompas de prata.
E logo outras voces inda
Máis doces e máis soaves
D'unha cadencia máis linda
Sentin, d'armonía tanta,
Que de perguntar ó vate
Non puden menos:—¿Quén canta?
—¡Quén ha de ser! ¡malpocados!
Quitóulles a igrexa o xénero;
Non tén nome; son... castrados.
N'a loita d'a santidade
Aquí a muller perde... a honra,
Y-o home... a virilidade.
Tal dixo Añon, e calóuse,
A tempo que d'o Tu es Petrus
O himno xigante escoitóuse.
—¡Non! berrei, fervendo en ira,
Encarándome c'o Papa—
¡O que che din é mentira!
Quen d'o vilipendio humano
Vive, non é Pedro, é Xudas;
Non é Cristo, é Diocleciano!
(...)
Manuel Curros Enríquez, O Divino Sainete, 1888.
MÚSICA: G.P.da Palestrina - Missa Ecce Sacerdos magnus - Kyrie
youtu.be/QoOp1aJ7RKQ
© All Rights Reserved
Fotografía tomada coa vella Zenit-122 en setembro de 1991.
(...)
Acheguéime á ventanilla
Y-en terra italiana vínme,
N'a estación de Vintimiglia.
—¡Salve, d'antusiasmo cheo
Escraméi—patria sagrada
D'o Dante e de Galileo!
Feitos polvo y-en anacos
Os teus membros, posta a túneca
En cen xirons e buracos;
Os teus fillos perseguidos,
Queimados teus patriarcas,
Todos teus bens recollidos;
Ceibados ós catro ventos
Os osos d'os teus maores,
Afogados teus lamentos;
D'os Papas triste cautiva,
Baixo seus pes sempre morta,
Pero tamen sempre viva;
Tí, n'un traballo grorioso
De quince sigros, traballo
Cal ningun outro espantoso,
Recolliche gota a gota
Todo o teu sangue vertido,
E volto en guerreiro o ilota,
Dende a ergástola retache
Teus verdugos y-arrumbados
Liberta te levantache.
Tí, d'os cabalos d'Atila
Debaixo d'a ferradura,
Que canto toca aniquila,
Recolliche a tua coroa
E maldixeche a salvaxe
Civilización teutoa.
Tí, cando por tod'a terra
O corno feudal soaba
Chamando as naciós á guerra,
Convirtindo en estandarte
O vello sudario griego,
Proclamache a cencia e o arte;
Y-en tanto que n'un divino
Resprandor inunda os ceos
O sol de Tomás d'Aquino,
O verbo audaz de Xordano
Penetra o misterio, oculto
Sempre ó pensamento humano,
A forma en Rafael estrala
¡Y-hastra a pedra, ó golpe rudo
De Miguel Anxele, fala!
Dende enton, tí tés d'os povos
O sacreto, tí o candado
Y-a chave d'os tempos novos.
¡Ou patria, d'as patrias tempro,
Quen d'o teu mal adoleza
Cúrese c'o teu exempro!...
(...)
Manuel Curros Enríquez, O Divino Sainete, 1888.
MÚSICA: Claudio Monteverdi (1567-1643) - "Si dolce è'l tormento" (Accordone), interpretado por Marco Beasley e Guido Morini
youtu.be/g6e43zjwGr8
© All Rights Reserved
Fotografía tomada coa vella Zenit-122 en setembro de 1991
(...)
Enfin, le colisée, la plus belle ruine de Rome, termine la noble enceinte où comparaît toute l'histoire. Ce superbe édifice, dont les pierres seules dépouillées de l'or et des marbres subsistent encore, servit d'arène aux gladiateurs combattant contre les bêtes féroces. C'est ainsi qu'on amusait et trompait le peuple romain par des émotions fortes, alors que les sentiments naturels ne pouvaient plus avoir d'essor. L'on entrait par deux portes dans le colisée, l'une qui était consacrée aux vainqueurs, l'autre par laquelle on emportait les morts. Singulier mépris pour l'espèce humaine, que de destiner d'avance la mort ou la vie de l'homme au simple passe-temps d'un spectacle! Titus, le meilleur des empereurs, dédia ce colisée au peuple romain ; et ces admirables ruines portent avec elles un beau caractère de magnificence et de génie, qu'on est tenté de se faire illusion sur la véritable grandeur, et d'accorder aux chefs-d'oeuvre de l'art l'admiration qui n'est due qu'aux monuments consacrés à des institutions généreuses.
(...)
Madame de Staël, Corinne ou l'Italie, 1807
MÚSICA: G. F. Händel - Giulio Cesare in Egitto, aria "La giustizia ha già sull'arco"
youtu.be/wZoPRV1QniI
© All Rights Reserved
Fotografía tomada coa vella Zenit-122 en setembro de 1991.
Después de unos días transcurridos para distraerme, pero no sin dolor, una tarde di una vuelta por Roma acompañado por un pequeño grupo de amigos. Después de recorrer por última vez el Corso, ascendí el Campidoglio, que se erguía como un palacio encantado en la soledad de un desierto. La estatua de Marco Aurelio me trajo a la memoria al comendador de Don Giovanni, y me hizo comprender que estaba meditando algo extraordinario. Con todo esto descendí por la escalinata posterior. Y he aquí ante mi rostro el arco del triunfo de Septimio Severo en la tiniebla más oscura, proyectando a su vez las sombras más negras; los objetos que bien conocía me parecieron entonces, en la soledad de la Via Sacra, extraños y fantásticos. Pero cuando me acerqué a las veneradas reliquias del Coliseo y lancé la mirada a su interior a través de la cancela, no puedo esconder que me recorrió un escalofrío y me apresuré a volver sobre mis pasos.
Las grandes masas producen siempre una impresión singular, teniendo al mismo tiempo algo de sublime y algo tangible a lo que aferrarse; en aquellos paseos nocturnos he hallado de algún modo la explicación, el resumen perfecto de todo mi tiempo en la Ciudad Eterna.
J.W.V. GOETHE, Viaje a Italia, 1816.
MÚSICA: RittAntico | Bella Mia
youtu.be/li_FnW4BBIs
© All Rights Reserved
Fotografía tomada coa vella Zenit-122 en setembro de 1991
A Roma sepultada en sus ruinas
Buscas en Roma a Roma ¡oh peregrino!
y en Roma misma a Roma no la hallas:
cadáver son las que ostentó murallas
y tumba de sí proprio el Aventino.
Yace donde reinaba el Palatino
y limadas del tiempo, las medallas
más se muestran destrozo a las batallas
de las edades que Blasón Latino.
Sólo el Tíber quedó, cuya corriente,
si ciudad la regó, ya sepultura
la llora con funesto son doliente.
¡Oh Roma en tu grandeza, en tu hermosura,
huyó lo que era firme y solamente
lo fugitivo permanece y dura!
Francisco de Quevedo
MÚSICA: ORCHESTRACCIA - LELLA
youtu.be/33RVSjQsgXo
© All Rights Reserved