Ergueito, pé do camiño,
sempre c'os brazos abertos,
allal'os pasos encertos
d'unha homanidá sen fe,
qu'agorada pol'a vida
vai e ven, deténse e corre,
mais, o fin, sómese e morre,
mentras ti sigues de pé
(...)
Xesús San Luís in "O Fidalgo".

MÚSICA: George Harrison ~ My Sweet Lord
youtu.be/AR4lpQWcT5g

© All Rights Reserved

''Ri, criança, a vida é curta,
O sonho dura um instante.
Depois... o cipreste esguio
Mostra a cova ao viandante!
A vida é triste - quem nega?
- Nem vale a pena dize-lo .
Deus a parte entre seus dedos
Qual um fio de cabelo!
Como o dia, a nossa vida
Na aurora é - toda venturas,
De tarde - doce tristeza.''

Casimiro de Abreu

MÚSICA: Pau Casals / Mieczysław Horszowski - El cant dels ocells
youtu.be/qKoX01170l0

© All Rights Reserved

O piorno do igrexario de Meaño é unha peza de moita calidade,mágoa o seu estado de conservación, que ameaza ruína en calquera momento. O que resulta curioso é que aos seus pés corre un gran campo de amorodos que no tempo de máxima produción perfuma o entorno co seu arrecendo característico.

Música: "O Paraíso" de Madredeus.
www.goear.com/listen/e9704a4/o-paraiso-madredeus

Tags:   arquitectura tradicional galega reitoral piorno hórreo meaño pontevedra

© All Rights Reserved

En terra de carballeiras,
de hórreos e de palleiros,
de mámoas e de castros,
de regatos cantareiros,
en fermosa fror de pedra
do chan abrolla o cruceiro.

Xosé Manuel Broz Rei

MÚSICA: Jacobus Gallus - Ecce, quomodo moritur iustus
youtu.be/mFBk1MGhYjE

© All Rights Reserved

E ti, campana de Anllóns,
que tristemente tocando
derramas nos corazóns
un bálsamo doce e brando
de pasadas ilusións.

¿Qué ten túa vos sentida
que me obriga a suspirar?
¿Qué ten túa vos dolorida,
que de outro mundo, outra vida
pareza sólo falar?

Ouh, campana soberana,
¿qué ten túa vos cristiana,
qué ten o teu triste son,
que tanto, tanto, campana,
te sinto no corazón?

Certo, este teu sentimento
que inspira tanto quebranto,
non sei se é cristiano acento,
se é doloroso lamento
ou é saüdoso pranto.

Cando na patria vivimos,
do que amamos non cuidamos;
mais cando ausentes estamos,
que muito amamos sentimos
os obxetos que deixamos.

Aló nos pasados ventos
primeiros da miña vida,
ouzo os teus vagos concentos,
reló dos tristes momentos
da miña patria querida.
(...)

Eduardo Pondal (1835-1917)

MÚSICA: J. S. Bach - Cantata BWV 191 - Gloria in excelsis Deo
youtu.be/eChEWK_4B3Q

© All Rights Reserved