GALEGO: A capela da Pastora está situada no monte de tal nome, tamén denominado Castro de Santa Mariña, adquirido polo concello de Cambados nos anos 80 do pasado século, tras do embargo ao Fico de varios acreedores. Foi unha fortuna ese trato, pois xa estaba proxectada unha urbanización que destruiría o lugar por certos depredadores urbanísticos de sona en Cambados, comandados por Pepe Vilas. Trátase este dun edificio pequeno como corresponde á súa calidade de ermida. A primeira noticia documental que posuímos desta construción é o testamento de Martiño Fariña O Vello, onde se di: "Por cuanto yo retejé y reparé la ermita del Buen Jesús junto a la iglesia de Santa Marina d’Ozo de Cambados, donde puse dos imágenes, la una del Buen Jesús y la otra de Nuestra Señora de las Nieves que he tomado en devoción..." É un documento datado en Cambados, de onde era escribán, no 11 de agosto de 1603. Nel tamén se alude ao momento da constución da ermida, que se remonta a unha data indeterminada do século XVI e promovida por unha tal María d'Alegría, baixo a advocación do Bon Xesús. Desde este intre comeza a aparecer nas visitas pastorais que se realizan a Cambados, coa denominación de ermida do Bon Xesús e de Nosa Señora das Neves (así as de 1652, 1662 e 1715), mentres que na de 1821 xa se aprecia un cambio de denominación, co que adopta o actual de capela da Divina Pastora ou da Pastoriza. Foi un Luaces o que deu o paso do cambio de advocación. Pouco antes preitearan polo padroado da ermida os Fariña e os Luaces, caendo en favor destes, quen máis tarde venderían a Eduardo Matos. En 1890, cando Alfredo Brañas paga as festas en agradecemento por ter superado unhas oposicións a cátedra, é dona María Alonso.
Tal e como hoxe se conserva o edificio é de plan rectangular, con ábsida tamén rectangular, precedido por un pórtico sostido por piares e cunha porta abeirada baixo un arco rebaixado e moldurado. Enriba do cumio sitúase unha pequena espadana onde pende a campá baixo unha cruz e dous pináculos de bolas. O conxunto complétase cunha casa que se acaroa á capela, un cruceiro e as ruínas da vella casa dos caseiros do chamado monte da Marquesa.
ESPAÑOL: La capilla de A Pastora está situada en el monte de tal nombre, también denominado Castro de Santa Mariña, adquirido por el ayuntamiento de Cambados en los años 80 del pasado siglo. Se trata éste de un edificio pequeño como corresponde a su calidad de ermita. La primera noticia documental que poseemos de esta construcción es el testamento de Martiño Fariña O Vello, donde se dice: “Por cuanto yo retejé y reparé la ermita del Buen Jesús junto a la iglesia de Santa Marina d’Ozo de Cambados, donde puse dos imágenes, la una del Buen Jesús y la otra de Nuestra Señora de las Nieves que he tomado en devoción…” Es un documento datado en Cambados, de donde era escribano, en el 11 de agosto de 1603. En el también se alude al momento de la construcción de la ermita, que se remonta a una fecha indeterminada del siglo XVI y promovida por una tal María d’Alegría, bajo la advocación del Buen Jesús. Desde este momento comienza a aparecer en las visitas pastorales que se realizan a Cambados, con la denominación de ermita del Buen Jesús y de Nuestra Señora de las Nieves (así las de 1652, 1662 y 1715), mientras que en la de 1821 ya se aprecia un cambio en la denominación, con lo que adopta el actual de capilla de la Divina Pastora o de la Pastoriza. Fue un Luaces el que dio el paso del cambio de advocación. Poco antes habían pleiteado por el patronato de la ermita los Fariña y los Luaces, cayendo en favor de éstos, quienes más tarde venderían a Eduardo Matos. En 1890, cuando Alfredo Brañas costea las fiestas en agradecimiento por haber superado unas oposiciones a cátedra, es dueña María Alonso. Tal y como hoy se conserva el edificio es de plan rectangular, con ábside también rectangular, precedido por un pórtico sostenido por pilares y con una espadaña pequeña donde pende la campana bajo una cruz y dos pináculos de bolas. El conjunto se completa con una casa que se arrima a la capilla, un cruceiro y las ruinas de la vieja casa de los caseros del llamado monte de la Marquesa.
MÚSICA: George Winston "Lights in the Sky"
www.youtube.com/watch?v=Lt6ORx7WRis&feature=colike