Fluidr
about   tools   help   Y   Q   a         b   n   l
User / loisrua 3.925.000 visitas / Mosteiro de Santa Cristina de Ribas de Sil - Parada do Sil
loisrua / 8,548 items
GALEGO

O Mosteiro de Santa Cristina de Ribas de Sil é un dos grandes encantos monumentais e espirituais da Ribeira Sacra. Este cenobio benedictino é moito menos coñecido que outros tan ilustres como o de San Esteban (Santo Estevo de Ribas de Sil, reconvertido en parador) pero, con todo, desde o punto de vista artístico e arquitectónico é un monumento de máximo interese.
Santa Cristina de Ribas de Sil atópase no municipio de Parada do Sil nunha contorna de incomparable beleza, a poucos metros do río Sil rodeado completamente dun frondoso bosque de castiñeiros.

Aínda que se especula cunha orixe anterior, a primeira noticia deste mosteiro tense no século IX.

No entanto, o que o viaxeiro pode presenciar hoxe é un conxunto de edificios románico e renacentista principalmente.

A igrexa é plenamente románica, de finais do século XII. Ten planta de cruz latina, cunha soa nave máis cruceiro. A cabeceira ten tres ábsidas. O principal é a prolongación da nave, mentres que os absidiolos laterais ábrense aos brazos do cruceiro.

Tamén ten unha torre románica -algo pouco frecuente no románico galego- e dous pandas do claustro renacentista orixinario do século XVI no seu lado setentrional
A igrexa

Centrándonos na igrexa do mosteiro, diremos que o seu gran encanto reside no seu armoniosa e elegante arquitectura máis que en aspectos escultóricos.

A súa nave é alta e esvelta, formada por cinco tramos separados por arcos fajones apuntados. Estes arcos de reforzo fanse corresponder externamente con contrafuertes rítmicamente dispostos. Nos panos entre os contrafuertes hai ventás. Todo iso ofrece un resultado moi armónico.

A nave do transepto sobresae bastante da nave e nas súas dúas hastiales tamén se abren ventás románicos.

A cabeceira mostra unha gran ábsida principal seccionado por catro columnas e nas tres rúas principais ábrense ventás de arquivolta plana sobre columnillas
As ábsidas laterais, ademais de ter un tamaño moi inferior teñen unha articulación tamén máis simple, con tambor liso e unha estreita aspillera central.

Elemento moi notable é a fachada do oeste, constituída por unha portada de tres arquivoltas semicirculares de perfil de bocel e tradosadas por ajedrezado. Ten tres parellas de columnas cuxos capiteis son vexetais maioritariamente. O frontón que ten actualmente é completamente liso.

Encima se ensambló un gran rosetón para iluminar o templo. As tracerías son de lóbulos.

Ao norte queda unha sinxela torre románica almenada con troneras de arcos semicirculares.

Claustro

Anexa á fachada hai unha portadita románica que daba acceso ao claustro. Deste quedan dous pandas en pé. É do século XVI, e articúlase mediante arcos de medio punto sobre columnas de fustes ochavados (máis ben diriamos alicerces prismáticos coas esquinas achafranadas).


CASTELLANO
El Monasterio de Santa Cristina de Ribas de Sil es uno de los grandes encantos monumentales y espirituales de la Ribeira Sacra. Este cenobio benedictino es mucho menos conocido que otros tan ilustres como el de San Esteban (Santo Estevo de Ribas de Sil, reconvertido en parador) pero, sin embargo, desde el punto de vista artístico y arquitectónico es un monumento de máximo interés.
Santa Cristina de Ribas de Sil se encuentra en el municipio de Parada do Sil en un entorno de incomparable belleza, a pocos metros del río Sil rodeado completamente de un frondoso bosque de castaños.

Aunque se especula con un origen anterior, la primera noticia de este monasterio se tiene en el siglo IX.

No obstante, lo que el viajero puede presenciar hoy es un conjunto de edificios románico y renacentista principalmente.

La iglesia es plenamente románica, de finales del siglo XII. Tiene planta de cruz latina, con una sola nave más crucero. La cabecera tiene tres ábsides. El principal es la prolongación de la nave, mientras que los absidiolos laterales se abren a los brazos del crucero.

También tiene una torre románica -algo poco frecuente en el románico gallego- y dos pandas del claustro renacentista originario del siglo XVI en su lado septentrional
La iglesia

Centrándonos en la iglesia del monasterio, diremos que su gran encanto reside en su armoniosa y elegante arquitectura más que en aspectos escultóricos.

Su nave es alta y esbelta, formada por cinco tramos separados por arcos fajones apuntados. Estos arcos de refuerzo se hacen corresponder externamente con contrafuertes rítmicamente dispuestos. En los paños entre los contrafuertes hay ventanales. Todo ello ofrece un resultado muy armónico.

La nave del transepto sobresale bastante de la nave y en sus dos hastiales también se abren ventanales románicos.

La cabecera muestra un gran ábside principal seccionado por cuatro columnas y en las tres calles principales se abren ventanales de arquivolta plana sobre columnillas
Los ábsides laterales, además de tener un tamaño muy inferior tienen una articulación también más simple, con tambor liso y una estrecha aspillera central.

Elemento muy notable es la fachada del oeste, constituida por una portada de tres arquivoltas semicirculares de perfil de bocel y tradosadas por ajedrezado. Tiene tres parejas de columnas cuyos capiteles son vegetales mayoritariamente. El frontón que tiene actualmente es completamente liso.

Encima se ensambló un gran rosetón para iluminar el templo. Las tracerías son de lóbulos.

Al norte queda una sencilla torre románica almenada con troneras de arcos semicirculares.

Claustro

Anexa a la fachada hay una portadita románica que daba acceso al claustro. De éste quedan dos pandas en pie. Es del siglo XVI, y se articula mediante arcos de medio punto sobre columnas de fustes ochavados (más bien diríamos pilares prismáticos con las esquinas achaflanadas).
Popularity
  • Views: 1070
  • Comments: 0
  • Favorites: 0
Dates
  • Taken: May 15, 2011
  • Uploaded: May 16, 2011
  • Updated: Dec 11, 2012